Buona fortuna e buon viaggio - Pooh

Era un deserto la stazione

E la valigia era pesante

Vuoi darla a me, se vuoi t’aiuto

Che il treno parte tra un istante

Faceva caldo in quel vagone

L’inverno fuori nevicava

La conoscevo da un minuto

E il mio viaggio incominciava

Aveva gli occhi troppo azzurri

Per non restarla ad ascoltare

Lei si voleva raccontare

Ma confondeva le parole

Nella sua voce da straniera

Un sottilissimo dolore

Si disegnava sulle labbra

Ad ogni battito del cuore

Via, torno a casa mia

La mia vita qui

Non funziona più

Tutto, scorre troppo in fretta

Che se resto qui

Porta via anche me

Il treno adesso andava al buio

Che il giorno s'èra fatto tardi

Le mani bianche come neve

Lei che stringeva i suoi ricordi

Io le parlai dei miei viaggi

E dei miei sogni nel cassetto

Lei tormentandosi i capelli:

Io dei miei sogni ho perso tutto

Al mio paese girasoli

E poca vita da sperare

Si fa fatica a non partire

Si fa fatica a ritornare

E un giorno prendi la tua faccia

E vai lontano e vendi amore

Io ci ho provato e te lo giuro

Non l’ho saputo sopportare

Via, torno a casa mia

Dove più nessuno

Mi rincorrerà

Via, torno al mio paese

Dove chi mi aspetta

Non lo saprà mai

Alla frontiera era mattina

E lei parlava lo straniero

Prima di scendere dal treno

Disse ti sento amico vero

Il mio paese è in cima al mondo

Non ci si arriva di passaggio

Mi diede un bacio da bambina

Buona fortuna e buon viaggio

Het station was een woestijn

En de koffer was zwaar

Wil je het aan mij geven, als je hulp wilt

Dat de trein in een oogwenk vertrekt

Het was warm in die auto

In de winter sneeuwde het buiten

Ik kende haar al een minuut

En mijn reis begon

Zijn ogen waren te blauw

Om niet naar haar te luisteren

Ze wilde vertellen

Maar hij verwarde de woorden

In haar vreemde stem

Een heel subtiele pijn

Het werd op de lippen getekend

Met elke hartslag

Kom op, ik ga terug naar mijn huis

Mijn leven hier

Het werkt niet meer

Alles stroomt te snel

Wat als ik hier blijf?

Neem mij ook mee

De trein werd nu donker

Dat de dag laat is geworden

Handen zo wit als sneeuw

Ze houdt haar herinneringen vast

Ik vertelde haar over mijn reizen

En mijn dromen in de la

Ze kwelt haar haar:

Ik verloor alles in mijn dromen

In mijn land zonnebloemen

En weinig leven om op te hopen

Het is moeilijk om niet te vertrekken

Het is moeilijk om terug te keren

En op een dag neem je je gezicht

En ga ver en verkoop liefde

Ik heb het geprobeerd en ik zweer het je

Ik kon het niet verdragen

Kom op, ik ga terug naar mijn huis

Waar niemand anders

Hij zal achter me aan rennen

Kom op, ik ga terug naar mijn land

Waar wie wacht er op mij

Hij zal het nooit weten

Het was ochtend aan de grens

En ze sprak de vreemdeling

Voordat u uit de trein stapt

Hij zei ik voel je echte vriend

Mijn land is op de top van de wereld

Je komt er niet in het voorbijgaan

Ze gaf me een kus als kind

Veel succes en een goede reis