These Are the Nameless - Solitude Aeturnus

It’s devastation that we’ve taken

Shaping form with faceless smiles

Laying to waste all the miles

And hours of memories like fading bells

Soil and sodden we kiss the ground

Below the nameless tears of trees

Weeping in their forgotten willows

The eyes that cry like wishing wells

These are the nameless

Better beware

These are the nameless

Faces we wear

And know that we are ever there

Inside the room you lay your bed

In everything you’ve ever said

And every fire you’ve ever fed

Het is een verwoesting die we hebben genomen

Vorm vormgeven met een gezichtsloze glimlach

Alle kilometers verspillen

En uren aan herinneringen zoals vervagende bellen

Bodem en doorweekt we kussen de grond

Onder de naamloze tranen van bomen

Huilend in hun vergeten wilgen

De ogen die huilen als wensputten

Dit zijn de naamlozen

Pas maar op

Dit zijn de naamlozen

Gezichten die we dragen

En weet dat we er altijd zijn

In de kamer waar je je bed neerlegt

In alles wat je ooit hebt gezegd

En elk vuur dat je ooit hebt gevoed