Seeds of the Desolate - Solitude Aeturnus

Shifting silent shades

of seething thoughts abroad

Amuck in shallow graves

not of solid Earth

Silhouette charades

of cascading shattered walls

Confusing conscience craves

but we must not fall…

At the first sign of light

We approached the once closed door

A gaping hole to that beyond

Where men should go no more

Descending stairs of icy stone

Carved by man himself

We built these frigid cavern halls

Where limbonic lives have crept

The seeds of the desolate

Sown in the blood of ourselves

The seeds of the desolate

Have we forever failed?

We stepped into that swallowing void

Exchanging life for death

Verschuivende stille tinten

van ziedende gedachten in het buitenland

Amuck in ondiepe graven

niet van vaste aarde

Silhouet charades

van trapsgewijze verbrijzelde muren

Verwarrend geweten hunkert

maar we mogen niet vallen...

Bij het eerste teken van licht

We naderden de eens gesloten deur

Een gapend gat naar dat daarbuiten

Waar mannen niet meer heen zouden moeten gaan

Aflopende trappen van ijzige steen

Door de mens zelf gesneden

We hebben deze ijskoude grothallen gebouwd

Waar limbonische levens zijn geslopen

De zaden van de verlatenheid

Gezaaid in het bloed van onszelf

De zaden van de verlatenheid

Hebben we voor altijd gefaald?

We zijn in die slikkende leegte gestapt

Leven ruilen voor dood