Destiny Falls To Ruin - Solitude Aeturnus

I sat upon grassy linen

Looking far into my thoughts

Among deep and dark forests

Lining a hazy grayish loch

And there inside foreshadow dealt

A vision to perception

A prophetic form of imagery

Manifest in shadow obscure

And destiny falls to ruin

No discourse but archaic filterings

Of black and cryptic signs

None helping a bleak understanding

Of things not yet to come

In the misty drizzle

Entranced so deep in mind

I saw an image foreboding

Of the world which rests outside

I saw the sea of tranquillity

At rest in the arms of the storm

And destiny falls to ruin

Ik zat op met gras begroeid linnen

Ver in mijn gedachten kijken

Tussen diepe en donkere bossen

Voering van een wazig grijsachtig loch

En daar binnen voorafschaduwing behandeld

Van visie tot perceptie

Een profetische vorm van beelden

Manifesteren in schaduw obscuur

En het lot valt in duigen

Geen discours maar archaïsche filteringen

Van zwarte en cryptische tekens

Geen enkele helpt een somber begrip

Van dingen die nog niet moeten komen

In de mistige motregen

Zo diep in gedachten verzonken

Ik zag een onheilspellend beeld

Van de wereld die buiten rust

Ik zag de zee van rust

Rust in de armen van de storm

En het lot valt in duigen