La maison sous les arbres - Gilbert Bécaud

La maison sous les arbres

Est en pierres de lune,

Posées une à une

Comme des brindilles

Sur un nid d’oiseaux,

Des diamants qui brillent

Sur de l’eau.

La maison sous les arbres

Est en pierres de lune,

Posées une à une

Comme des brindilles

Pour te faire un nid.

Ce sera ton nid,

Ton abri.

La maison sous les arbres

N’aura que des fenêtres

Et un toit peut-être

Où les hirondelles

Et leurs hirondeaux

Rangeront leurs ailes

En duo.

Reviens, je l’ai faite pour toi

De mes mains.

Elle a besoin de toi,

Tu vois bien!

Elle est sans raison

Et n’a pas de nom

Sans toi.

La maison sous les arbres

Est en pierres de lune,

Posées une à une.

Mais pour l’habiter,

C’est bien entendu,

Tu devras marcher

Les pieds nus,

Les pieds nus.

Het huis onder de bomen

Is in maanstenen,

Een voor een gevraagd

zoals twijgen

Op een vogelnest,

Diamanten die schitteren

Op het water.

Het huis onder de bomen

Is in maanstenen,

Een voor een gevraagd

zoals twijgen

Om je een nest te maken.

Dit wordt je nest,

Uw schuilplaats.

Het huis onder de bomen

Zal alleen ramen hebben

En een dak misschien

waar de zwaluwen

En hun zwaluwen

Zal hun vleugels opruimen

Als duo.

Kom terug, ik heb het voor je gemaakt

Uit mijn handen.

Ze heeft je nodig,

Je ziet het duidelijk!

Ze is zonder reden

En heeft geen naam

Zonder jou.

Het huis onder de bomen

Is in maanstenen,

Een voor een gevraagd.

Maar om het te bewonen,

Het is natuurlijk,

Je zult moeten lopen

blote voeten,

Blote voeten.