P.A.N.I.C. - Hollow Front

I start to sense the panic

Coursing through my veins

A sickness so bleak and tragic, I feel its symptoms now

Just like a noose around my neck

And I’ve spent my whole life

Trying to prove to myself that I was good enough

When in fact if I’d just opened my eyes

I’d have been sure to find what it takes to get better

I’ve lived my life under the shadow of doubt

I’ve lived my life beneath these darkened clouds

I’ve lived my whole life just trying to find a way to get by

Instead of fighting to make myself happy

I’m cursed by this life I’ve lead

Could you fix me?

Because inside I think I’m dead

Anxiety creeps up my spine

And I lose all breath as it smothers me

The world around me starts to fade to black

And I feel nothing again, I’m cold just like ice

Forgive me for thinking

That I would be just fine

'Cause I don’t think my heart can take much more

Watching someone else I love walk right out the door

And I feel that time’s wasting away

Stuck with one foot in my grave

And I am so afraid, I am so afraid

I’ve lived my life under the shadow of doubt

I’ve lived my life beneath these darkened clouds

I’ve lived my whole life just trying to find a way to get by

Instead of fighting to make myself happy

And one day I’ll tell my sons

To follow their dreams no matter the chaos it brings

Life is too damn short to wallow

In our self-inflicted misery

And someday I’ll prove to my sons

That I’m truly sorry for everything

Because I tried my best to love them

While also doing what’s best for

What’s best for me

I want to live my life

Without regret

Sometimes I look in the mirror

Disgusted by my own reflection

That old familiar feeling

Creeps back up from the depths to steal my breath again

Ik begin de paniek te voelen

Stroomt door mijn aderen

Een ziekte zo somber en tragisch, ik voel nu de symptomen ervan

Net als een strop om mijn nek

En ik heb mijn hele leven doorgebracht

Ik probeer mezelf te bewijzen dat ik goed genoeg was

Terwijl ik in feite mijn ogen had geopend

Ik zou zeker hebben gevonden wat nodig is om beter te worden

Ik heb mijn leven geleefd in de schaduw van twijfel

Ik heb mijn leven geleefd onder deze donkere wolken

Ik heb mijn hele leven gewoond om een ​​manier te vinden om rond te komen

In plaats van te vechten om mezelf gelukkig te maken

Ik ben vervloekt door dit leven dat ik leid

Kun je me repareren?

Omdat ik van binnen denk dat ik dood ben

Angst bekruipt mijn rug

En ik verlies alle adem terwijl het me verstikt

De wereld om me heen begint te vervagen tot zwart

En ik voel niets meer, ik heb het koud net als ijs

Vergeef me dat ik denk

Dat het goed met me zou gaan

Omdat ik denk dat mijn hart niet veel meer aan kan

Kijken hoe iemand anders van wie ik hou, zo de deur uit loopt

En ik heb het gevoel dat die tijd aan het verspillen is

Vast met één voet in mijn graf

En ik ben zo bang, ik ben zo bang

Ik heb mijn leven geleefd in de schaduw van twijfel

Ik heb mijn leven geleefd onder deze donkere wolken

Ik heb mijn hele leven gewoond om een ​​manier te vinden om rond te komen

In plaats van te vechten om mezelf gelukkig te maken

En op een dag zal ik het mijn zoons vertellen

Om hun dromen te volgen, ongeacht de chaos die het met zich meebrengt

Het leven is te kort om te wentelen

In onze zelf toegebrachte ellende

En op een dag zal ik mijn zoons bewijzen

Dat het me echt spijt voor alles

Omdat ik mijn best heb gedaan om van ze te houden

Terwijl we ook doen waar het beste voor is

Wat is het beste voor mij?

Ik wil mijn leven leiden

Zonder spijt

Soms kijk ik in de spiegel

Walging van mijn eigen reflectie

Dat oude vertrouwde gevoel

Kruipt terug uit de diepte om mijn adem weer te stelen