Sarabanda - Abstract Spirit

Slowly darkens the sky, the light fades out —

The silver-grey eyes forever close.

No more hopes the dawn will bring

Cause no one from now can give a hope.

Slowly the world is slipping down

Cause no one is able to keep and to hold.

I may suffocate with scream stuck in the throat,

Drown in the flows of tears my face,

Gaze without sleep in the night so cold

But it happened all that would never take place.

Up high you wielded the power of steel

Only phantoms at dusk there will fly.

Enemies trembled suppressed by your will,

Why now, when the triumph was close, why?

Condemned to be followed by horror and pain,

Sentenced to carry more than can endure

I stand asking silence again and again,

The empty abyss takes the features of you.

I stand by the tomb in the shadow of woe,

Rain mixes its drops with my sorrow and tears,

The frozen time stops, seems no end of this day,

Last farewell,

Last instants,

Last honour,

Last way…

Langzaam verduistert de lucht, het licht vervaagt —

De zilvergrijze ogen gaan voor altijd dicht.

Geen hoop meer dat de dageraad zal brengen

Omdat niemand vanaf nu hoop kan geven.

Langzaam glijdt de wereld naar beneden

Omdat niemand kan houden en vasthouden.

Ik kan stikken met een schreeuw in de keel,

Verdrink in de tranen van mijn gezicht,

Blik zonder slaap in de nacht zo koud

Maar het gebeurde allemaal dat nooit zou plaatsvinden.

Hoog gebruikte je de kracht van staal

Alleen fantomen in de schemering daar zullen vliegen.

Vijanden beefden onderdrukt door uw wil,

Waarom nu, toen de triomf nabij was, waarom?

Veroordeeld om gevolgd te worden door afschuw en pijn,

Veroordeeld om meer te dragen dan kan verdragen

Ik sta keer op keer om stilte te vragen,

De lege afgrond neemt de kenmerken van jou over.

Ik sta bij het graf in de schaduw van wee,

Regen vermengt zijn druppels met mijn verdriet en tranen,

De bevroren tijd stopt, lijkt geen einde van deze dag,

Laatste afscheid,

laatste ogenblikken,

laatste eer,

Laatste manier…