Face the Nightmare - Abstract Spirit

Drowned in ashes all above, consumed in orgies of greed

As bloodlust satisfied, as a sin burns one’s eyes

…and flesh gets colder losing the attitude to the world…

Currently obsessed I am by upcoming decay

Forgiveness which I can’t reach

Is like slime under my feet…

Impossible to raise, too much to take away…

To be looking at the beauty of punishment

In murderous details…

A moment of justice’s triumph…

Trample faith in your rotten heart…

Useless words can kill the truth…

Useless warmth can enrage oneself

Faith can’t save you if you are guilty…

Deformed are all the hopes, all the tears have dried

Self-confidence have died caressed with gritty ropes

In suffering entwined is all the pain of my past

I am forever lost, condemned to fail

Rusty locks without keys…

Biased heads are depraved…

Whatever that stays without changes

Breeds constancy…

Throughout belts and loops

Throughout shackles and chains

I summon the spirit of mercy

I summon the beast of judgment

Trembling with fear

I look into the eyes

Of my reflection

And I face the nightmare…

Verdronken in as hierboven, verteerd in orgieën van hebzucht

Zoals bloedlust bevredigd, zoals een zonde je ogen brandt

...en vlees wordt kouder en verliest de houding ten opzichte van de wereld...

Ik ben momenteel geobsedeerd door naderend verval

Vergeving die ik niet kan bereiken

Is als slijm onder mijn voeten...

Onmogelijk om te verhogen, te veel om mee te nemen...

Om te kijken naar de schoonheid van straf

In moorddadige details...

Een moment van triomf van gerechtigheid...

Vertrappel het geloof in je verrotte hart...

Nutteloze woorden kunnen de waarheid doden...

Nutteloze warmte kan jezelf woedend maken

Geloof kan je niet redden als je schuldig bent...

Misvormd is alle hoop, alle tranen zijn opgedroogd

Zelfvertrouwen is gestorven gestreeld met stenige touwen

In lijden verstrengeld is alle pijn van mijn verleden

Ik ben voor altijd verloren, veroordeeld om te falen

Roestige sloten zonder sleutels...

Vooringenomen hoofden zijn verdorven...

Wat dat ook blijft zonder veranderingen

Rassen constant…

Door riemen en lussen

Door boeien en kettingen

Ik roep de geest van genade op

Ik roep het beest van het oordeel op

Trillen van angst

Ik kijk in de ogen

Van mijn reflectie

En ik sta oog in oog met de nachtmerrie...