Sepulchral Winter - Abstract Spirit

As forgotten souls suffer

In a blooming garden

I lie paralyzed

In that deadly whiteness

Entwined branches reach for me

With silent entreaties

As my hands they are

Tied by ruthless frost

My eyes are wide open

Watching absence of everything

They are used to see darkness

That light will never disturb

Forever be my tomb

The snowdrift without edges

Forever be my shelter

From those who left me here

Terwijl vergeten zielen lijden

In een bloeiende tuin

Ik lig verlamd

In die dodelijke witheid

Ineengestrengelde takken reiken naar mij

Met stille smeekbeden

Zoals mijn handen zijn ze

Gebonden door meedogenloze vorst

Mijn ogen zijn wijd open

Afwezigheid van alles kijken

Ze worden gebruikt om duisternis te zien

Dat licht zal nooit storen

Wees voor altijd mijn graf

De sneeuwbank zonder randen

Wees voor altijd mijn toevluchtsoord

Van degenen die me hier hebben achtergelaten