Непогода в горах - Владимир Туриянский

Непогода в горах, лепит снег, не стихая ночами,

На кривые дороги конца февраля.

И, замедлив свой бег, ветер пихты качает,

И летят, словно чайки, качаясь, сквозь снег, бугеля.

И весёлый снежок на ресницах слезами растает

Или просто на миг припадёт сединой на висках.

Может, это не снег?

Может быть, это жизнь пролетает

Вверх по белому склону усталой горы в облаках?

Так бывает в горах.

Вроде, нету причин для печали,

Что за мука в ненастье?

Ведь это всего только снег.

А к рассвету, когда наши песни уже отзвучали,

Вспоминаем о старых вершинах и тех, кого нет.

Непогода в горах.

Заметает дома и берёзы.

Одинокие лыжи, как крест на распутье дорог.

Не грусти.

И оставь только эту улыбку сквозь слёзы.

И мы снова сюда возвратимся, ты дай только срок.

Slecht weer in de bergen, sneeuw beeldhouwen, 's nachts niet wegzakken,

Op bochtige wegen eind februari.

En terwijl hij zijn loop vertraagt, schudt de wind de spar,

En ze vliegen als zeemeeuwen, zwaaiend door de sneeuw, jukken.

En de vrolijke sneeuw op de wimpers zal smelten met tranen

Of heel even wordt ze grijs bij de slapen.

Misschien is het geen sneeuw?

Misschien is het leven dat voorbij vliegt

De witte helling van een vermoeide berg in de wolken op?

Dit gebeurt in de bergen.

Er lijkt geen reden te zijn om verdrietig te zijn

Wat voor meel bij slecht weer?

Het is tenslotte maar sneeuw.

En bij het ochtendgloren, als onze liedjes al zijn opgehouden,

We herinneren ons de oude toppen en degenen die dat niet zijn.

Slecht weer in de bergen.

Veegt huizen en berken.

Eenzame ski's, als een kruis op een kruispunt.

Wees niet droevig.

En laat alleen deze glimlach door de tranen.

En we komen hier nog een keer terug, geef me gewoon een deadline.