Накрапывал осенний дождичек… - Владимир Туриянский

Накрапывал осенний дождичек,

Тихонечко долбил в висок,

И резал словно финский ножичек

Офорт в окне наискосок.

Мерцал серебряными спицами,

Шуршал в листве, пугался вдруг,

А осень мокрыми жар-птицами

На юг брела от зимних вьюг.

И наплывала беспричинная

Моя вечерняя тоска

Про жизнь, что как дорога длинная,

Да в поле нет ни огонька.

Куда пойдешь, кому расскажешь,

Что надоело быть травой?

И все не так, и не докажешь,

И надо быть самим собой.

А осень флагом карантинным

Туманит и наводит грусть,

Дымок кружится никотиновый

Над старым ромом «Санта-Крус».

И там в хрустальной мгле бокала,

Сквозь огонек свечи в вине,

Фрегат смоленый от причала

Взлетит на кружевной волне.

Накрапывал осенний дождичек,

Тихонечко долбил в висок

И резал, словно финский ножичек,

Офорт в окне наискосок.

Druipende herfstregen,

Stilletjes pikte in de tempel,

En snijden als een Fins mes

Ets schuin in het raam.

Flikkerend met zilveren naalden,

Ritsend in het gebladerte, plotseling bang,

En herfst met natte vuurvogels

Dwaalde naar het zuiden van winterblizzards.

En het onredelijke

Mijn avondverlangen

Over het leven, dat is als een lange weg,

Ja, er is geen licht in het veld.

Waar ga je heen, aan wie ga je het vertellen?

Wat is het beu om gras te zijn?

En zo is het niet, en je kunt het niet bewijzen

En je moet jezelf zijn.

En de herfst is een quarantainevlag

Het mist en brengt verdriet,

De rook wervelt nicotine

Over oude Santa Cruz-rum.

En daar in de kristallen mist van een glas,

Door de vlam van een kaars in wijn,

Geteerd fregat vanaf de pier

Zal opstijgen op een kantgolf.

Druipende herfstregen,

Rustig gehamerd in de tempel

En snijden als een Fins mes,

Ets schuin in het raam.