Господа капитаны - Владимир Туриянский

Господа капитаны, что-то Вас не пойму,

Исчезают каштаны в сигаретном дыму.

Разве метеосводка нас удержит в плену?

А упрямая лодка режет носом волну.

Кто завел нас в болото?

Дождь и пахнет снежком.

Вид у нас, словно кто-то ахнул пыльным мешком.

Вдруг луженая глотка разорвет тишину,

Но упрямая лодка режет носом волну.

Месяц май — прима вера и балдеешь вполне,

Но по носу шивера* и мороз по спине.

После фразы короткой только крики «Тону!" —

Капитан вслед за лодкой носом режет волну.

До свиданья, ребята, здравствуй, город Москва,

Мы вернемся обратно — ждет нас речка Протва,

Где звезда на закате, пролетев сквозь сосну,

Словно маленький катер догоняет луну.

Heer kapiteins, ik begrijp u niet,

Kastanjes verdwijnen in sigarettenrook.

Zal het weerbericht ons gevangen houden?

En een koppige boot snijdt de golf af met zijn neus.

Wie leidde ons het moeras in?

Regen en de geur van sneeuw.

We zien eruit alsof iemand naar adem snakte met een stoffige zak.

Plots zal een ingeblikte keel de stilte verbreken,

Maar een koppige boot snijdt de golf af met zijn neus.

De maand mei is prima geloof en je bent helemaal gek,

Maar er zit een rilling* op de neus en rijp op de rug.

Na een korte zin, alleen kreten van "Sink!" -

De kapitein die de boot met zijn neus volgt, snijdt de golf af.

Tot ziens, jongens, hallo, stad Moskou,

We komen terug - de Protva-rivier wacht op ons,

Waar is de ster bij zonsondergang, vliegend door de dennen,

Als een kleine boot die de maan achtervolgt.