Eclipse De Amor - Patricia Manterola

Agujeros en la niebla de algodón, los faros

Tu silueta dibujada a contraluz marchando

El sonido amortiguado del motor me corto

Hecho freno como puedo al corazón, resisto

Sola, eclipse de amor

Sola, exilio interior, con la miel en la boca

Horas que se alargan hasta parecer semanas

Puertas que se abren, timbres, pero tu no llamas

Es la misma noche con una espiral absurda

Son las mismas dudas quien tu o yo tendra la culpa

Sola, eclipse de amor

Sola, exilio interior, con la miel en la boca

Por orgullo no me dejo convencer y callo

Cuando pienso en ti me obligo a pensar en pasado

El olvido es una escuela de dolor

El precio que ahora pago por un tiempo de pasion viviendo

Sola, eclipse de amor

Sola, retiro interior, con la hiel en los labios

Y los pájaros que cambian de estación escriben

En el aire signos de interrogación

Volverás

Gaten in de katoenen mist, de koplampen

Je silhouet getekend tegen het licht marcherend

Het gedempte geluid van de motor sneed me af

Rem gemaakt als ik kan naar het hart, ik weersta

Alleen, verduistering van liefde

Alleen, interne ballingschap, met honing in de mond

Uren die zich uitstrekken om weken te lijken

Deuren die open gaan, deurbellen, maar je klopt niet

Het is dezelfde nacht met een absurde spiraal

Het zijn dezelfde twijfels aan wie jij of ik de schuld zullen krijgen

Alleen, verduistering van liefde

Alleen, interne ballingschap, met honing in de mond

Uit trots laat ik me niet overtuigen en zwijg ik

Als ik aan jou denk, dwing ik mezelf om aan het verleden te denken

Vergeten is een school van pijn

De prijs die ik nu betaal voor een tijd van passievol leven

Alleen, verduistering van liefde

Alleen, innerlijk toevluchtsoord, met de gal op de lippen

En de vogels die het seizoen veranderen schrijven

Vraagtekens in de lucht

Je zal terug komen