Сольвейг - V стихий

1. Призрак чужой судьбы

Разум твой вмиг затмил

Мудрость твоя — лишь блажь…

Слепо идя за ним

Сердца троих разбил,

В снах сам себя воспевал.

Бридж:

Рушить себя волей своей —

Это смешно!

2. Бродишь по свету.

Смелость и дерзость, воображая лишь.

Посыпав пеплом предков заветы

Ты не изменишь их!

Бридж:

Глупец, очнись!

Ты ведь искал только себя!

Припев:

Пыл и жар в груди, жизнь на жизнь менять

Что там впереди?

Время даст понять.

Тень окресных гор утро озарит.

Ты — король пустынь, но душа горит.

Огнём пустоты…

3. Разбил он сон мой своей игрой,

И я прошу опять:

Покинуть мир твой, забыть огонь твой!

Прощай и навсегда!

Бридж:

Не отвергай пройденный путь!

Слышишь, Сольвейг?

Припев.

1. De geest van het lot van iemand anders

Je geest is verduisterd

Jouw wijsheid is slechts een bevlieging...

Hem blindelings volgen

Brak drie harten

In dromen zong hij zichzelf.

Brug:

Vernietig jezelf met je wil -

Dat is grappig!

2. Je dwaalt de wereld rond.

Moed en durf, alleen verbeelding.

De as van de voorouders besprenkelen

Je zult ze niet veranderen!

Brug:

Dwaas, wakker worden!

Je was alleen op zoek naar jezelf!

Refrein:

Vurigheid en hitte in de borst, verander het leven voor het leven

Wat staat ons te wachten?

De tijd zal het duidelijk maken.

De schaduw van de omringende bergen zal de ochtend verlichten.

Jij bent de koning van de woestijnen, maar de ziel staat in brand.

Het vuur van de leegte...

3. Hij brak mijn droom met zijn spel,

En ik vraag nogmaals:

Verlaat je wereld, vergeet je vuur!

Vaarwel en voor altijd!

Brug:

Wijs het pad dat je hebt afgelegd niet af!

Hoor je, Solveig?

Refrein.