Феникс - V стихий

Дни безмолвны и пусты,

Песком к ногам моим легли,

И на пути нет ни души.

Дни, нас разделили дни,

Я иду одна сквозь них,

Самой себе твердя —

Дыши…

Нет!

Я не держу тебя!

Власти нет в руках моих,

Лишь пепел и последний вздох.

Всё.

Ты — птица вольная!

Я отпущу тебя, любя.

Навек любя, как ты не смог!

Пусть догорит в тебе Любовь,

Верю я, вернется вновь

Птицей Феникс она.

Взмах её крыльев оградит

От разлук и от обид,

И воскреснет Любовь из огня.

Свет заката так манит,

Он не греет, но горит

Прикосновеньем губ твоих.

Мне одной надеждой жить больно,

Но тебя забыть

Мне никогда не суждено.

Пусть догорит в тебе Любовь,

Верю я, вернется вновь

Птицей Феникс она.

Взмах её крыльев оградит

От разлук и от обид,

И воскреснет Любовь из огня.

De dagen zijn stil en leeg

Ze lagen met zand aan mijn voeten,

En er is geen ziel onderweg.

Dagen, dagen scheidden ons

Ik loop alleen door ze heen

Voor mezelf stevig -

Ademen...

Niet!

ik hou je niet vast!

De macht ligt niet in mijn handen,

Alleen as en de laatste adem.

Alles.

Je bent een vrije vogel!

Ik zal je laten gaan, schat.

Voor altijd liefdevol, hoe kon je dat niet!

Laat liefde in je branden

Ik geloof dat het terug zal komen

Ze is een vogel uit Phoenix.

Het klapperen van haar vleugels zal beschermen

Van scheiding en van beledigingen,

En liefde zal opstaan ​​uit het vuur.

Het licht van de zonsondergang is zo uitnodigend

Het verwarmt niet, maar het brandt

De aanraking van je lippen.

Het doet me pijn om met één hoop te leven,

Maar vergeet je

Ik ben nooit voorbestemd.

Laat liefde in je branden

Ik geloof dat het terug zal komen

Ze is een vogel uit Phoenix.

Het klapperen van haar vleugels zal beschermen

Van scheiding en van beledigingen,

En liefde zal opstaan ​​uit het vuur.