Проклятье морей - Ария

Сколько тайны в мерцании свечей,

Тень за тенью плетут свой рассказ

О мятежных скитальцах морей,

Проклятых на века.

Мы уходим к чужим берегам,

Вновь во власти попутных ветров

Снова петь нам начнет океан

Песни свои без слов.

Быстро гаснут, прощаясь, огни,

Исчезает знакомый причал,

Но вернуться домой мы должны -

Так что прощай, печаль.

Наш путь из Индии был долгим,

Компас порой сходил с ума,

Клялись Святыми стать морские волки,

Когда бросала к небу нас волна.

Любой из нас был предан капитану,

Он был жесток и слабость не прощал

Как зверь, он чуял скалы в час туманов

И карту звёзд, как "Отче наш" читал.

И на белых парусах сквозь ураганы,

И в мечтах при сонном море к берегам

Мы летим стрелой, брошен в ночь покой,

Ветер в помощь нам.

Полный вперёд!

Удачу дарит вновь океан.

Пламя и лёд забавой кажутся нам.

Только вперёд, под флагом темной славы своей

Наш "Летучий голландец" – гость из царства теней.

Проклятье морей!

Однажды мир взорвался диким штормом,

Девятый вал нам смертью угрожал,

Но капитан царил над бездной водной,

Железною рукой держа штурвал.

Желал он биться с бурей хоть столетья,

На абордаж брал буйный океан,

Господь проклятьем гордеца отметил,

Ударом молний выжег души нам.

И на чёрных парусах сквозь ураганы,

И без ветра, в полный штиль, сквозь облака

Нам прощенья нет, в бесконечной тьме

Ищем берега.

Полный вперёд!

Удачу дарит вновь океан.

Пламя и лёд забавой кажутся нам.

Только вперёд, под флагом темной славы своей

Наш "Летучий голландец" – гость из царства теней.

Нет кораблей, что пройдут мимо нас.

Тех, кто смелей, рифы ждут в грозный час.

Всех душит страх, как петля палача.

Соль на губах, словно кровь, горяча.

Мы сеем смерть, не щадя корабли.

Вдаль, словно смерч, гоним прочь от земли.

Месть, а не кровь греет нас, словно ром,

Жизнь моряков пьём до дна, славя шторм.

У-йо-хо-хоу!

Мы все – рабы навек просторов бескрайних.

Нам не грозит побег, мы скованы тайной.

Мы все – рабы навек просторов бескрайних.

Нам не грозит побег, мы скованы тайной.

Мы все – рабы навек просторов бескрайних.

Нам не грозит побег, мы скованы тайной.

Мы все – рабы навек просторов бескрайних.

Нам не грозит побег, мы скованы тайной.

Полный вперёд!

Удачу дарит вновь океан.

Пламя и лёд забавой кажутся нам.

Только вперёд, под флагом темной славы своей

Наш "Летучий голландец" – гость из царства теней.

Проклятье морей!

Проклятье морей!

Проклятье морей!

Бойтесь тех, кто остался в живых,

А не мёртвых из древних легенд,

Тень и свет чертят знаки судьбы

В полночь, на камне стен.

Hoeveel geheimen zitten er in het flikkeren van kaarsen,

Schaduw na schaduw weven hun verhaal

Over de opstandige zwervers van de zeeën,

Eeuwenlang vervloekt.

We gaan naar vreemde kusten

Weer in de kracht van eerlijke wind

De oceaan zal weer voor ons beginnen te zingen

Liedjes zonder woorden.

Snel naar buiten gaan, afscheid nemen, lichten,

De bekende pier verdwijnt,

Maar we moeten terug naar huis -

Dus vaarwel verdriet.

Onze reis vanuit India was lang,

Het kompas werd soms gek

De zeewolven zwoeren heiligen te worden,

Toen de golf ons naar de hemel gooide.

Ieder van ons was toegewijd aan de kapitein,

Hij was wreed en vergeeft geen zwakte

Als een beest rook hij de rotsen in het uur van de mist

En een kaart van de sterren, zoals "Onze Vader" te lezen.

En op witte zeilen door orkanen,

En in dromen met een slaperige zee tot aan de kust

We vliegen als een pijl, vrede wordt in de nacht geworpen,

Wind helpt ons.

Volle vaart vooruit!

Veel geluk geeft weer de oceaan.

Vuur en ijs lijken ons leuk.

Alleen naar voren, onder de vlag van zijn donkere glorie

Onze "Vliegende Hollander" is een gast uit het rijk der schaduwen.

Vloek van de zeeën!

Op een dag explodeerde de wereld in een wilde storm

De negende golf bedreigde ons met de dood,

Maar de kapitein regeerde over de afgrond van het water,

Het roer met ijzeren hand vasthouden.

Hij wilde zelfs eeuwenlang tegen de storm vechten,

Om aan boord van de ruwe oceaan te gaan,

De Heer vervloekte de hoogmoedigen,

Bliksem verschroeide onze zielen.

En op zwarte zeilen door orkanen,

En zonder wind, in alle rust, door de wolken

We hebben geen vergeving, in eindeloze duisternis

Op zoek naar de kust.

Volle vaart vooruit!

Veel geluk geeft weer de oceaan.

Vuur en ijs lijken ons leuk.

Alleen naar voren, onder de vlag van zijn donkere glorie

Onze "Vliegende Hollander" is een gast uit het rijk der schaduwen.

Er zijn geen schepen die ons passeren.

Voor degenen die dapper zijn, wachten de riffen op een verschrikkelijk uur op hen.

Iedereen wordt gewurgd door angst, als de strop van een beul.

Zout op de lippen is, net als bloed, heet.

We zaaien de dood zonder de schepen te sparen.

In de verte rijden we als een tornado weg van de aarde.

Wraak, geen bloed, verwarmt ons als rum,

We drinken het leven van zeelieden op tot op de bodem, terwijl we de storm verheerlijken.

Yo-ho-ho!

We zijn allemaal voor altijd slaven van de uitgestrekte vlakten.

We zijn niet in gevaar om te ontsnappen, we zijn gebonden door mysterie.

We zijn allemaal voor altijd slaven van de uitgestrekte vlakten.

We zijn niet in gevaar om te ontsnappen, we zijn gebonden door mysterie.

We zijn allemaal voor altijd slaven van de uitgestrekte vlakten.

We zijn niet in gevaar om te ontsnappen, we zijn gebonden door mysterie.

We zijn allemaal voor altijd slaven van de uitgestrekte vlakten.

We zijn niet in gevaar om te ontsnappen, we zijn gebonden door mysterie.

Volle vaart vooruit!

Veel geluk geeft weer de oceaan.

Vuur en ijs lijken ons leuk.

Alleen naar voren, onder de vlag van zijn donkere glorie

Onze "Vliegende Hollander" is een gast uit het rijk der schaduwen.

Vloek van de zeeën!

Vloek van de zeeën!

Vloek van de zeeën!

Vrees de overlevenden

En niet de doden uit oude legendes,

Schaduw en licht tekenen tekenen van het lot

Om middernacht, op de stenen muren.