L'amour sans savoir ce que c'est (Paris Zénith 18.10.2010) - Jacques Higelin

Y’a eu un tremblement de terre

Un champignon, la guerre

Un éclair blanc

Et je n’sais plus pourquoi

Je me retrouve sur cette route

Les cheveux balayés, par le vent

A siffloter comme un enfant

Qui vient d’ailleurs

Qui n’va nulle part

Et qui attend,à tout hasard

N’importe qui, n’importe quoi

Dieu seul sait qui, le diable sait quoi

Mais ils ne l’diront pas.

Pourtant si rien n’arrive

Et si personne ne vient

Va bien falloir continuer son chemin sans l’aide de rien, ni de personne

Car baby, je ne suis qu’une de six milliards de bouches

Ouverte à en crever

Une de six milliards de bouches

Ouverte à en crever, sur le désespoir, la peur du noir

Je peux te saisir, et t’anéantir

Au coin d’un boulevard, déserteur, trop tard

Où tu sais même pas c’qui peut t’tomber sur le coin d’la gueule

Un car de flics, un coup de rasoir, «Schlak», et

Où le clin d’oeil d’une pute

Qui remonte son trottoir

Et raler, seul, ce soir

Ouais, tout seul

Et c’est pas parc’que tu vas me refiler 5 minutes de ton cul

Contre un verre d’alcool, un paquet d’dollars et quelques flippers

Que tu m’f’ras oublier

Que je n’suis qu’une de six milliards de bouches

Ouverte à en crever

Une de six milliards de bouches, baby

Ouverte à en crever, sur le désespoir, le désespoir, la peur du noir.

La liberté, de choisir, l'étendard

De tes futures désillusions

Le temps de crever avec

Et de te sentir vraiment tout con

Devant, le regard innocent

D’un enfant, qui se réveille

Et qui dans un sourire, te fait, l’amour

L’amour, sans même savoir, ce que c’est

(bis) choeurs

(ter)

Er was een aardbeving

Een paddenstoel, de oorlog

Een witte flits

En ik weet niet waarom

Ik bevind me op deze weg

Winderig haar

Fluiten als een kind

Wie komt er ergens anders vandaan?

wie gaat nergens heen

En wie wacht, voor het geval dat

iedereen, wat dan ook

Alleen God weet wie, de duivel weet wat

Maar ze vertellen het niet.

Maar als er niets gebeurt

En als er niemand komt

Zal zijn weg moeten gaan zonder de hulp van iets of iemand

Want schat, ik ben slechts een van de zes miljard monden

Open voor de dood

Een van de zes miljard monden

Open voor de dood, op wanhoop, angst voor het donker

Ik kan je pakken en je naar beneden halen

Op de hoek van een boulevard, deserteur, te laat

Waar je niet eens weet wat er op je gezicht kan vallen

Een politiebus, een scheermes, "Schlak", en

Waar de knipoog van een hoer

Wie loopt er op haar stoep

En mopperen, alleen, vanavond

Ja, helemaal alleen

En het is niet omdat je me 5 minuten van je kont geeft

Voor een glas alcohol, een pakje dollars en wat flipperkasten

Dat je me zal doen vergeten

Dat ik slechts een van de zes miljard monden ben

Open voor de dood

Een van de zes miljard monden, schat

Open voor de dood, op wanhoop, wanhoop, angst voor het donker.

Vrijheid, om te kiezen, de standaard

Van je toekomstige teleurstellingen

Tijd om mee te sterven

En om me echt dom te voelen

Vooruit, de onschuldige blik

Van een kind dat wakker wordt

En wie in een glimlach de liefde met je bedrijven

Liefde, zonder zelfs maar te weten wat het is

(bis) achtergrondzang

(ter)