Caught In The Crowd - Kate Miller-Heidke, Sydney Symphony Orchestra, Benjamin Northey

There was a guy at my school when I was in high school

We’d ride side by side in the morning on our bicycles

Never even spoken or faced each other

But on the last hill we’d race each other

When we reached the racks, we’d each go our own way

I wasn’t in his classes, I didn’t know his name

When we finally got to speak, he just stared at his feet

And mumbled a sentence that ended with James

I was young and caught in the crowd

I didn’t know then what I know now

I was dumb and I was proud

And I’m sorry

If I could go back, do it again

I’d be someone you could call friend

Please, please believe

That I’m sorry

Well, he was quite a big guy, kinda shy and quiet

When the kids called him weird, he didn’t try to deny it

Every lunchtime he’d spend walkin' by himself

'Round the boundary of the grounds till he heard the bell

Well, one day I found him, joined him on his walk

We were silent for a while until we started to talk

I told him my family were fightin' in court

He said his step-dad and him always fought

We talked about music, he was into punk

Told me all the bands that I liked were junk

I said I’d never heard the songs the Sex Pistols sang

I laughed back at him and then the bell rang

I was young and caught in the crowd

I didn’t know then what I know now

I was dumb and I was proud

And I’m sorry

If I could go back, do it again

I’d be someone you could call friend

Please, please believe

That I’m sorry

It was after school in the afternoon

The corridors were crowded as we came out of the rooms

Three guys I knew pushed him into the cement

Threw away his bag and said he had no friends

He yelled that he did and he looked around

Tried getting up but they pushed him on down

That’s when he saw me, called out my name

And I turned my back

And just walked away

Yeah, I turned my back

And just walked away

I was young and caught in the crowd

I didn’t know then what I know now

I was dumb and I was proud

And I’m sorry

If I could go back, do it again

I’d be someone you could call friend

Please, please believe

That I’m sorry

Please, please believe

That I’m sorry

Er was een man op mijn school toen ik op de middelbare school zat

We reden 's ochtends naast elkaar op onze fietsen

Zelfs nooit gesproken of elkaar aangekeken

Maar op de laatste heuvel zouden we tegen elkaar racen

Toen we de rekken bereikten, gingen we elk onze eigen weg

Ik zat niet bij zijn lessen, ik kende zijn naam niet

Toen we eindelijk konden spreken, staarde hij alleen maar naar zijn voeten

En mompelde een zin die eindigde met James

Ik was jong en gevangen in de menigte

Ik wist toen niet wat ik nu weet

Ik was dom en ik was trots

En het spijt me

Als ik terug kon gaan, doe het dan nog een keer

Ik zou iemand zijn die je een vriend zou kunnen noemen

Alsjeblieft, geloof alsjeblieft

Dat het me spijt

Nou, hij was nogal een grote kerel, nogal verlegen en stil

Toen de kinderen hem raar noemden, probeerde hij het niet te ontkennen

Elke lunchtijd bracht hij alleen door met wandelen

'Rond de grens van het terrein tot hij de bel hoorde'

Nou, op een dag vond ik hem, ging met hem mee op zijn wandeling

We waren een tijdje stil totdat we begonnen te praten

Ik vertelde hem dat mijn familie aan het vechten was in de rechtbank

Hij zei dat zijn stiefvader en hij altijd ruzie hadden

We hadden het over muziek, hij hield van punk

Zei me dat alle bands die ik leuk vond rommel waren

Ik zei dat ik nog nooit de liedjes had gehoord die de Sex Pistols zongen

Ik lachte terug naar hem en toen ging de bel

Ik was jong en gevangen in de menigte

Ik wist toen niet wat ik nu weet

Ik was dom en ik was trots

En het spijt me

Als ik terug kon gaan, doe het dan nog een keer

Ik zou iemand zijn die je een vriend zou kunnen noemen

Alsjeblieft, geloof alsjeblieft

Dat het me spijt

Het was 's middags na school

De gangen waren druk toen we uit de kamers kwamen

Drie jongens die ik ken, duwden hem in het cement

Gooide zijn tas weg en zei dat hij geen vrienden had

Hij schreeuwde dat hij het deed en hij keek om zich heen

Probeerde op te staan, maar ze duwden hem naar beneden

Toen zag hij me, riep mijn naam

En ik draaide mijn rug toe

En liep gewoon weg

Ja, ik draaide mijn rug toe

En liep gewoon weg

Ik was jong en gevangen in de menigte

Ik wist toen niet wat ik nu weet

Ik was dom en ik was trots

En het spijt me

Als ik terug kon gaan, doe het dan nog een keer

Ik zou iemand zijn die je een vriend zou kunnen noemen

Alsjeblieft, geloof alsjeblieft

Dat het me spijt

Alsjeblieft, geloof alsjeblieft

Dat het me spijt