Canvas - Mat Kerekes

These walls, they could close in

This whole room could swallow us

I lit a fire and now everything’s turned to dust

You’re pacing the basement

There’s no one, no, it’s just us

You said the best thing you’ve learned

Is to know when you’ve given up

They shout

«We will wait if you come.

Slow down with the rest of us.

We need you for once.»

Death is creeping up and that’s just what you’ll get

That’s why I’m always looking back, cause I’m not finished yet

There’s a static in the air and it’s deafening

There’s a million people dancing while I’m fast asleep

They are laughing

«The next big somethings»

A door in the sky, a canvas that is finished to me

You know, we end up being who we are pretending to be

You stay for the memory but only for what you want to see

We are lost in a whisper

Forgotten, like we are meant to be

My camera is out

I’m going to capture this scene

I’ll look back in a couple weeks

If things are different, then we will see

I float in and out but is that good enough for me?

Trading a dream for reality

I’ve been blending in with everything

There’s a thick, dark cloud hanging over the show

I see their eyes fill with confusion but soon they’ll know

She would tell me, «It's alright, we will get through this»

I still think about her, just me and my silhouette

We were giants

I know we didn’t fall for nothing

Deze muren, ze zouden kunnen sluiten...

Deze hele kamer kan ons opslokken

Ik heb een vuur aangestoken en nu is alles in stof veranderd

Je ijsbeert door de kelder

Er is niemand, nee, wij zijn het gewoon

Je zei het beste wat je hebt geleerd

Is om te weten wanneer je het hebt opgegeven

Ze roepen

«We zullen wachten als je komt.

Vertraag met de rest van ons.

We hebben je een keer nodig.»

De dood sluipt dichterbij en dat is precies wat je krijgt

Daarom kijk ik altijd terug, want ik ben nog niet klaar

Er hangt een ruis in de lucht en het is oorverdovend

Er zijn een miljoen mensen aan het dansen terwijl ik diep in slaap ben

Zij lachen

«De volgende grote dingen»

Een deur in de lucht, een canvas dat voor mij klaar is

Weet je, we worden uiteindelijk wie we doen alsof we zijn

Je blijft voor de herinnering, maar alleen voor wat je wilt zien

We zijn verdwaald in een fluistering

Vergeten, zoals we bedoeld zijn te zijn

Mijn camera is uit

Ik ga deze scène vastleggen

Ik kijk over een paar weken terug

Als de zaken anders zijn, zullen we zien

Ik zweef in en uit, maar is dat goed genoeg voor mij?

Een droom inruilen voor realiteit

Ik mengde me met alles

Er hangt een dikke, donkere wolk boven de show

Ik zie hun ogen zich vullen met verwarring, maar ze zullen het snel weten

Ze zou tegen me zeggen: "Het is goed, we komen hier wel doorheen"

Ik denk nog steeds aan haar, alleen aan mij en mijn silhouet

We waren reuzen

Ik weet dat we niet voor niets zijn gevallen