Осень - 25/17, Женя Ефимова

Мой голос сел, как киллер на ПЖ

Некуда бежать, я говорил уже

Поймёт лишь тот, с кем один культурный код

Урри, Урри, что случилось, мандарины в Новый год

Культурный кот всё ходит по цепи кругом

Идёт налево — зона, а повернёт — дурдом

Люди на сейлах покупают летнюю одежду

Что это — жадность, или у них есть надежда

Дожить до весны

Сладкой ватой облака окутают сады

Дожить до весны

Я бы тоже так хотел, любимая, а ты?

Я хотел бы это всё стереть ластиком

Оставить, ну, где-то треть с хвостиком

Тут не виноваты ни ты и не я

Ведь ты такая, как и я, ранетая

В голову, в сердце, в печень

Давай мы друг друга подлечим

В голову, в сердце, в печень

Поцелуй меня, Сын Человечий

Осень, умирать не страшно

Рёбра дух покинет, как кокон

Осень, ты слышишь, злой век наш

Долбит так назойливо в окна

Веткой голой, как правда

Детка, нам пожить ещё надо

Детка, нам пожить ещё надо

Нам пожить ещё надо

Так и живем, ища наши сокровища

В дремучей чаще, а там чудовища

И чашу пью до дна, а там на дне видна

Моя душа, давай, подлей вина

Самым чистым спиртом, да самым грязным матом

В процессе флирта расщепляли мир на атомы

Потерявши буйну голову, паспорт, совесть

Свой язык пришил в колокол — не успокоюсь

Сотку из загашника по Советской улице

Пьяным кричу "Калашников" под фильм Кустурицы

Загадки не разгаданы, ответы не получены

И раз за разом гады мы, бытом измучены

Вчера ко мне пришла осень, села на колени

Теперь ты понял, матросик, в чем суть явлений

Люди на коже планеты всего лишь лишай

Стригущий монеты, дальше — сам решай

Осень, умирать не страшно

Рёбра дух покинет, как кокон

Осень, ты слышишь, злой век наш

Долбит так назойливо в окна

Веткой голой, как правда

Детка, нам пожить ещё надо

Детка, нам пожить ещё надо

Нам пожить ещё надо

Осень, умирать не страшно

Рёбра дух покинет, как кокон

Осень, ты слышишь, злой век наш

Долбит так назойливо в окна

Веткой голой, как правда

Детка, нам пожить ещё надо

Детка, нам пожить ещё надо

Нам пожить ещё надо

Осень, умирать не страшно

Рёбра дух покинет, как кокон

Осень, ты слышишь, злой век наш

Долбит так назойливо в окна

Веткой голой, как правда

Детка, нам пожить ещё надо

Детка, нам пожить ещё надо

Нам пожить ещё надо

Mijn stem ging als een moordenaar op de alvleesklier zitten

Nergens om heen te rennen, heb ik al gezegd

Alleen degenen met wie één culturele code zal begrijpen

Haast, haast, wat is er, mandarijnen op oudejaarsavond

Culturele kat blijft maar rondlopen in de keten

Gaat naar links - een zone, en draait - een gekkenhuis

Mensen in de verkoop kopen zomerkleren

Is het hebzucht of hebben ze hoop?

leef tot de lente

Suikerspinwolken zullen de tuinen omhullen

leef tot de lente

Dat zou ik ook willen, mijn liefste, en jij?

Ik wil alles wissen met een gum

Laat, nou ja, ongeveer een derde met een paardenstaart

Het is niet jouw schuld, noch ik.

Je bent tenslotte net als ik, gewond

Hoofd, hart, lever

Laten we elkaar genezen

Hoofd, hart, lever

Kus me Mensenzoon

Herfst, het is niet eng om te sterven

De geest zal de ribben verlaten als een cocon

Herfst, hoor je, onze boze eeuw?

Klopt zo irritant bij de ramen

Een tak naakt, zoals de waarheid

Schat, we moeten nog leven

Schat, we moeten nog leven

We moeten nog leven

Dus we leven, op zoek naar onze schatten

In dichtere vaker, en er zijn monsters

En ik drink de beker tot op de bodem, en daar op de bodem kun je zien

Mijn ziel, kom op, voeg wat wijn toe

De zuiverste alcohol, maar de smerigste mat

Tijdens het flirten splitsten ze de wereld in atomen

Een gewelddadig hoofd, paspoort, geweten verloren hebben

Ik naaide mijn tong in de bel - ik zal niet kalmeren

Weven uit de voorraad langs de Sovetskaya-straat

Dronken schreeuwen "Kalashnikov" onder de film Kusturica

Mysteries onopgelost, antwoorden niet ontvangen

En keer op keer zijn we klootzakken, uitgeput door het leven

Gisteren kwam de herfst naar me toe, zat op mijn knieën

Nu begrijp je, matroos, wat de essentie is van de verschijnselen

Mensen op de huid van de planeet zijn gewoon korstmos

Scheerder van munten, beslis dan zelf

Herfst, het is niet eng om te sterven

De geest zal de ribben verlaten als een cocon

Herfst, hoor je, onze boze eeuw?

Klopt zo irritant bij de ramen

Een tak naakt, zoals de waarheid

Schat, we moeten nog leven

Schat, we moeten nog leven

We moeten nog leven

Herfst, het is niet eng om te sterven

De geest zal de ribben verlaten als een cocon

Herfst, hoor je, onze boze eeuw?

Klopt zo irritant bij de ramen

Een tak naakt, zoals de waarheid

Schat, we moeten nog leven

Schat, we moeten nog leven

We moeten nog leven

Herfst, het is niet eng om te sterven

De geest zal de ribben verlaten als een cocon

Herfst, hoor je, onze boze eeuw?

Klopt zo irritant bij de ramen

Een tak naakt, zoals de waarheid

Schat, we moeten nog leven

Schat, we moeten nog leven

We moeten nog leven