Вервольф - 25/17

Ты поутру вся слипшаяся

И я ловлю твой всхлип, шея вся

Искрит так мурашами — это ток

Дала ты малыша мне — мой сынок

Человеческий щеночек.

Я прячу клыки

И уже не помню, как хрустят кадыки

И я почти забыл — нас ищут хищники

Их оскалы бритвой, от щеки до щеки

Ждут, когда я дам слабину, разомлелый

Придут, чтобы сожрать, и по беспределу

Перед этим тебя толпою остервенело

И чтобы я смотрел, как жизнь покидает тело

Но я спасу тебя от них, прошу, позволь

Не бойся, зая, за меня, — я сам Вервольф

Ведь только ты своим разрядом в миллионы вольт

Можешь спасти меня от самого себя.

Я — боль

Спрячь сына своего, мой лес, как встарь

Там не возьмёт меня ни зверь, ни сталь

Я буду майский дождь, я буду чистый снег,

А в этом городе, я — просто человек

Просто человек, всего лишь человек

Просто человек, всего лишь человек

Сын своего отца — это копьё на древке

Дед моего деда — это кровь предков

Она зовёт меня, и закипает печень

Время может убить, но никак не лечит

Расскажи мне, диктор, война была не напрасной

Докажи мне, доктор, люди теперь не опасны

И сколько выпить огня, чтобы забыться сном

И жить во сне, где наш дом не накроет огнём

За дверью в полный голос победно лают волки

Нас обложила стая, и толку нет от двухстволки

Распирает рёбра пламенем, и дыбится холка

Закройтесь в ванной — резня будет долгой

Но я спасу тебя от них, прошу, позволь

Не бойся, зая, за меня, — я сам Вервольф

Ведь только ты своим разрядом в миллионы вольт

Можешь спасти меня от самого себя.

Я — боль

Спрячь сына своего, мой лес, как встарь

Там не возьмёт меня ни зверь, ни сталь

Я буду майский дождь, я буду чистый снег,

А в этом городе, я — просто человек

Спрячь сына своего, мой лес, как встарь

Там не возьмёт меня ни зверь, ни сталь

Я буду майский дождь, я буду чистый снег,

А в этом городе, я — просто человек

Просто человек, всего лишь человек

Просто человек, всего лишь человек

Просто человек, всего лишь человек

Просто человек, всего лишь человек

Jullie zitten allemaal aan elkaar vast in de ochtend

En ik vang je snik op, de hele nek

Vonken zo kippenvel - dit is de huidige

Je gaf me een baby - mijn zoon

Menselijke pup.

Ik verberg mijn hoektanden

En ik herinner me niet meer hoe Adams appels knarsten

En ik was het bijna vergeten - roofdieren zijn op zoek naar ons

Hun scheermes grijnst, van wang tot wang

Ze wachten tot ik opgeef, gefrustreerd

Ze zullen komen om te verslinden, en in wetteloosheid

Daarvoor maakte het publiek je bang

En voor mij om te zien hoe het leven het lichaam verlaat

Maar ik zal je van hen redden, alsjeblieft, laat me

Wees niet bang, Zaya, voor mij - ik ben een weerwolf

Immers, alleen jij met je ontlading van miljoenen volt

Je kunt me van mezelf redden.

ik ben pijn

Verberg je zoon, mijn bos, als van ouds

Daar zal geen beest of staal me nemen

Ik zal mei regen zijn, ik zal pure sneeuw zijn,

En in deze stad ben ik maar een man

Gewoon een man, gewoon een man

Gewoon een man, gewoon een man

De zoon van zijn vader is een speer aan een paal

De grootvader van mijn grootvader is het bloed van voorouders

Ze belt me ​​en de lever kookt

Tijd kan doden, maar het geneest niet

Zeg me, omroeper, de oorlog was niet tevergeefs

Bewijs me, dokter, dat mensen nu niet gevaarlijk zijn

En hoeveel vuur te drinken om de slaap te vergeten

En leef in een droom waar ons huis niet door vuur zal worden bedekt

Achter de deur blaffen de wolven triomfantelijk

We waren omringd door een kudde, en een dubbelloops geweer heeft geen zin

De ribben barsten met vlammen, en de schoft puft

Sluit jezelf op in de badkamer - het bloedbad zal lang duren

Maar ik zal je van hen redden, alsjeblieft, laat me

Wees niet bang, Zaya, voor mij - ik ben een weerwolf

Immers, alleen jij met je ontlading van miljoenen volt

Je kunt me van mezelf redden.

ik ben pijn

Verberg je zoon, mijn bos, als van ouds

Daar zal geen beest of staal me nemen

Ik zal mei regen zijn, ik zal pure sneeuw zijn,

En in deze stad ben ik maar een man

Verberg je zoon, mijn bos, als van ouds

Daar zal geen beest of staal me nemen

Ik zal mei regen zijn, ik zal pure sneeuw zijn,

En in deze stad ben ik maar een man

Gewoon een man, gewoon een man

Gewoon een man, gewoon een man

Gewoon een man, gewoon een man

Gewoon een man, gewoon een man