Под цыганским солнцем - 25/17

Ярче золотого червонца, жарче костра.

Опаснее разбойничьей финки тот девичий взгляд.

В холодный свет цыганского солнца, нам до утра.

На воде рисуют картинки и всё тут же петля.

Я тебя украл у родителей,

Я тебя украл у подруг,

Чтоб уже ни с кем не делить тебя

И не отпускать поутру.

Клятвы — это хрупкие цепи, пыль да вода.

Камень разобьется об камень покрепче.

Если нас к друг другу прилепят, но не навсегда,

Значит мы пришьем себя сами навечно.

Я тебя украл у родителей,

Я тебя украл у подруг,

Чтоб уже ни с кем не делить тебя

И не отпускать поутру.

Я тебя украл у родителей,

Я тебя украл у подруг,

Чтоб уже ни с кем не делить тебя

И не отпускать поутру.

Helderder dan goud goudstukken, heter dan een vuur.

Gevaarlijker dan de finca van een overvaller is de blik van dat meisje.

In het koude licht van de zigeunerzon zijn we tot de ochtend.

Foto's zijn op het water getekend en alles is daar een lus.

Ik heb je van je ouders gestolen

Ik heb je gestolen van mijn vrienden

Om je met niemand meer te delen

En laat 's ochtends niet los.

Eeden zijn breekbare kettingen, stof en water.

De steen zal breken op de sterkere steen.

Als we bij elkaar blijven, maar niet voor altijd,

Dus we naaien onszelf voor altijd.

Ik heb je van je ouders gestolen

Ik heb je gestolen van mijn vrienden

Om je met niemand meer te delen

En laat 's ochtends niet los.

Ik heb je van je ouders gestolen

Ik heb je gestolen van mijn vrienden

Om je met niemand meer te delen

En laat 's ochtends niet los.