Молитва - 25/17

Судья дел моих, погаси во мне месть

Сожги страх остаться одному здесь

До седых прядей.

Я не хочу воевать

Даю слово переплавить меч в распятье

Это не просто пустые заряды

Я видел, как его рука сокрушает преграды

Выжил, выбрал верную из сотни дорог

Он слышал, я просил, я знаю — он помог!

Ангел мой, пойдём со мной сквозь тайгу дремучую

Как метеорит, как луч сквозь тучи

Благослови на путь любой, как на последний бой

Благослови меня и тех, кто идёт со мной

Покажи, если вдруг друг прятал под плащом клинок

И прости его, если я не смог

Утратил силу меч Фемиды, и жаждут

Материальной мести нематериальные обиды

Или переплавить пули в струны

Кинжал в распятье, кровных врагов в заклятых братьев

Помоги же мне, слова покидают пределы душной квартиры

Я засыпаю с миром

Судья дел моих, погаси во мне месть

Сожги страх остаться одному здесь

До седых прядей.

Я не хочу умирать

Даю слово переплавить меч в распятье

Судья дел моих, погаси во мне месть

Сожги страх остаться одному здесь

До седых прядей.

Я не хочу воевать

Даю слово переплавить меч в распятье

Говорят, первой вспоминаешь мать

Говорят, не страшно, если нечего терять

Говорят, не так важен исход битвы

Когда в сердце — вера, а на устах — молитва

Утром босиком по холодной росе

Та, что верила в его победу — одна за всех

Не жалея ног, бежит по ратному полю

Спотыкаясь о тела, захлёбываясь солью

Хрупкие руки, склоняясь к покойным

Переворачивают на спины мёртвых воинов

И с каждым незнакомым лицом небритым

Сквозь рыдания, всё громче слышна молитва

Вот она, смотрит на него нежно

Эта любовь ещё жива, но мертва надежда

С пробитою кольчугой, с мечом в руке

И нательным крестиком, зажатым в кулаке

Судья дел моих, погаси во мне месть

Сожги страх остаться одному здесь

До седых прядей.

Я не хочу убивать

Даю слово переплавить меч в распятье

Судья дел моих, погаси во мне месть

Сожги страх остаться одному здесь

До седых прядей.

Я не хочу воевать

Даю слово переплавить меч в распятье

Судья дел моих, погаси во мне месть

Сожги страх остаться одному здесь

До седых прядей.

Я не хочу умирать

Даю слово переплавить меч в распятье

Rechter van mijn daden, doof mijn wraak

Verbrand de angst om hier alleen te zijn

Tot grijze lokken.

Ik wil niet vechten

Ik geef je mijn woord om het zwaard te smelten tot een kruisbeeld

Dit zijn niet zomaar lege ladingen

Ik zag hoe zijn hand barrières verplettert

Overleefd, koos de juiste uit honderden wegen

Hij hoorde, ik vroeg, ik weet het - hij hielp!

Mijn engel, kom met me mee door de dichte taiga

Als een meteoriet, als een straal door de wolken

Zegen op elk pad, zoals op de laatste strijd

Zegen mij en degenen die met mij meegaan

Laat me zien of een vriend plotseling een mes onder zijn mantel verborg

En vergeef het hem als ik het niet kon

Het zwaard van Themis heeft zijn kracht verloren en ze hebben dorst

Materiële wraak immateriële grieven

Of smelt kogels tot snaren

Dolk in kruisiging, bloedvijanden in gezworen broeders

Help me, woorden verlaten het benauwde appartement

Ik val in vrede in slaap

Rechter van mijn daden, doof mijn wraak

Verbrand de angst om hier alleen te zijn

Tot grijze lokken.

ik wil niet dood

Ik geef je mijn woord om het zwaard te smelten tot een kruisbeeld

Rechter van mijn daden, doof mijn wraak

Verbrand de angst om hier alleen te zijn

Tot grijze lokken.

Ik wil niet vechten

Ik geef je mijn woord om het zwaard te smelten tot een kruisbeeld

Ze zeggen dat je eerst je moeder herinnert

Ze zeggen dat het niet eng is als je niets te verliezen hebt

Ze zeggen dat de uitkomst van de strijd niet zo belangrijk is

Wanneer geloof in het hart is en gebed op de lippen is

In de ochtend op blote voeten in de koude dauw

Degene die in zijn overwinning geloofde, is er één voor iedereen

Zijn voeten niet sparend, rent hij over het slagveld

Struikelen over lichamen, stikken in zout

Breekbare handen, leunend naar de doden

Klap op de ruggen van dode krijgers

En met elk ongeschoren onbekend gezicht

Door de snikken wordt het gebed steeds luider gehoord

Hier is ze, hem teder aankijkend

Deze liefde leeft nog, maar de hoop is dood

Met doorboorde maliënkolder, met een zwaard in de hand

En een borstkruis gebald in een vuist

Rechter van mijn daden, doof mijn wraak

Verbrand de angst om hier alleen te zijn

Tot grijze lokken.

ik wil niet doden

Ik geef je mijn woord om het zwaard te smelten tot een kruisbeeld

Rechter van mijn daden, doof mijn wraak

Verbrand de angst om hier alleen te zijn

Tot grijze lokken.

Ik wil niet vechten

Ik geef je mijn woord om het zwaard te smelten tot een kruisbeeld

Rechter van mijn daden, doof mijn wraak

Verbrand de angst om hier alleen te zijn

Tot grijze lokken.

ik wil niet dood

Ik geef je mijn woord om het zwaard te smelten tot een kruisbeeld