Город - 25/17

Мне снится город, которого нет

Там на балконе дома мой велосипед

А на асфальте отпечаток моих кед

И чьё-то сердце в ночь горит на маяке

Мой город делит пополам молочная река

Если ты так устал - всего лишь два глотка

И не проснёшься никогда - обмяк лицом

Слон переулков меня хоботом обнял в кольцо

И все желанья сбудутся, если ты загадал

Твои мечты, тобой накопленные за года

Не заводи будильник, не заводи друзей

Не заводи собаку, не заводи детей

И я теперь султан дворов, подъездов падишах

Мне подчиняется шайтан в лампасовых штанах

Всех падших женщин я прощаю, угостив халвой

Тут по башке ударом разбудил меня конвой

И этот город, как мать, меня ждёт

И этот голод меня гложет, я как нищеброд

Что всё никак не сдохнет и клянчит на обед

Что не оплатишь до скончания лет

Сидим на море, море слёз, купайся, раз приехал

Ведь люди плачут, плачут, им тут не до смеха

Утешить могут лишь Орёл, Телец и Лев

И Ангел, если с воли нам загонит грев

Лишь бы мне опять приснился город

Город, которого нет

Лишь бы мне опять приснился город

Город, которого нет

Лишь бы мне опять приснился город

Город, которого нет

Лишь бы мне опять приснился город

Город, которого нет

Лишь бы мне опять приснился город

Лишь бы мне опять приснился город

Лишь бы мне опять приснился город

Лишь бы мне опять приснился город

Ik droom van een stad die niet bestaat

Daar staat mijn fiets op het balkon van het huis

En op het asfalt de afdruk van mijn sneakers

En iemands hart brandt 's nachts bij de vuurtoren

Mijn stad wordt doorsneden door een melkachtige rivier

Als je zo moe bent - slechts twee slokjes

En je zult nooit meer wakker worden - je gezicht is slap

De olifant der steegjes omhelsde me met zijn slurf in een ring

En alle wensen zullen uitkomen als je een wens hebt gedaan

Je dromen die je in de loop der jaren hebt verzameld

Zet geen wekker, maak geen vrienden

Neem geen hond, neem geen kinderen

En nu ben ik de sultan van binnenplaatsen, padishah-ingangen

Satan in gestreepte broek gehoorzaamt mij

Ik vergeef alle gevallen vrouwen, die halva hebben behandeld

Toen maakte het konvooi me wakker met een klap op mijn hoofd

En deze stad, als een moeder, wacht op mij

En deze honger knaagt aan me, ik ben als een schurk

Dat gaat nog steeds niet dood en smeekt om lunch

Dat je pas aan het eind van de jaren betaalt

We zitten op de zee, een zee van tranen, zwemmen, als je eenmaal bent aangekomen

Mensen huilen, huilen, ze lachen hier niet

Alleen Adelaar, Stier en Leeuw kunnen troosten

En Angel, als we door de wil worden gedreven door hitte

Droomde ik maar weer van de stad

De stad die niet bestaat

Droomde ik maar weer van de stad

De stad die niet bestaat

Droomde ik maar weer van de stad

De stad die niet bestaat

Droomde ik maar weer van de stad

De stad die niet bestaat

Droomde ik maar weer van de stad

Droomde ik maar weer van de stad

Droomde ik maar weer van de stad

Droomde ik maar weer van de stad