Бесконечное одиночество - 25/17

Клёкот будильника, гранулированный кофе

Нам говорят, что этот мир спасет любовь

Нам поют об этом каждый день с телеэкранов

И ласково шарят глазами в наших карманах

Городские извилины, в них секретные тропы

Прямо в мозг утренняя доза мезантропии

Будущего нет, счастья нет, гнев тоже кончится

Бесконечное одиночество

Легкость бытия давит на глаз, так что хочется накрыть город напалмом,

как джунгли вьетнама,

перед этим позвонив кате, антону, маме,

чтобы не выходили последним утром из дома

и не открывали дверь людям даже знакомым

апокалипсис знал всем тем кто ждал

прямая трансляция, ага, не пропустите

яркий, запоминающийся, зрелищиный финал

все будет хорошо, неприменно

с завтрашнего дня или с понедельника

чудо обязательно произойдет в Новый Год

или на на следующий день рождения

говорить об этом вслух, или молчать

резница как между идти или бежать

вагон-ресторан, плацкарт или купе

из пункта, А попадешь в пункт Б

это врем демонов, все приметы сходятся

как зрачки, если ударить в переносицу

растут клыки и когти каждым пятничным вечером

рожденные летать теряют облики человечьи

стоя на краю одновременно двигаясь по кругу

буря в сткане, в ноздрях вьюга

оказавшись за городом где-то ночью морозной

вспоминать свои мечты, глядя на звезды

в тишине звенит крик «дай мне еще один шанс»

в ответ собачий лай и команда «фас»

вечером по привычке в маркет я заморочился

купил попкорн, сел у окна поудобней и

жду когда все кончится

бесконечно одиночество

Gepiep van een wekker, koffiekorrels

Ons wordt verteld dat liefde deze wereld zal redden

We worden er elke dag over gezongen vanaf tv-schermen

En liefdevol in onze zakken snuffelen

Stad kronkelt, ze hebben geheime paden

Rechtstreeks naar de hersenen ochtenddosis mesantropie

Er is geen toekomst, er is geen geluk, woede zal ook eindigen

Eindeloze eenzaamheid

De lichtheid van het zijn drukt op het oog, dus ik wil de stad bedekken met napalm,

zoals de oerwouden van Vietnam,

daarvoor belde ik Katya, Anton, mama,

de laatste ochtend het huis niet verlaten

en deed de deur niet open voor mensen, zelfs niet voor kennissen

de apocalyps kende iedereen die wachtte

live uitzending, ja, mis het niet

heldere, gedenkwaardige, spectaculaire finale

alles komt goed, wat er ook gebeurt

vanaf morgen of vanaf maandag

er zal zeker een wonder gebeuren in het nieuwe jaar

of volgende verjaardag

praat er hardop over, of zwijg

bloedbad tussen lopen of rennen

restauratierijtuig, gereserveerde zitplaats of coupé

vanaf punt A kom je bij punt B

dit is de tijd van demonen, alle tekens komen samen

zoals pupillen als je de brug van je neus raakt

elke vrijdagavond tanden en klauwen laten groeien

degenen die geboren zijn om te vliegen verliezen hun menselijke vormen

op de rand staan ​​en tegelijkertijd in een cirkel bewegen

een storm in de stof, een sneeuwstorm in de neusgaten

ergens buiten de stad zijn op een ijzige nacht

onthoud je dromen, kijkend naar de sterren

in de stilte klinkt de kreet "geef me nog een kans"

als reactie daarop blaffende honden en het commando "fas"

's Avonds, uit gewoonte op de markt, raakte ik in de war

kocht popcorn, ging bij het raam zitten en

wachten tot het allemaal voorbij is

eindeloze eenzaamheid