La mia donna - Pooh

La mia donna è l’amica che non stanca

La mia banca, il mio avvocato

La mia stella

Della sera;

Non è un gioco vivere con me

Mi conosce come le sue mani

È innamorata ma sa sempre quel che fà

La mia donna è un discorso complicato

Una canzone che mi toglie tutto il fiato

Mi assomiglia

È una foglia al vento come me

Sempre appesa al filo di un pallone

Fà il nido se è ferita mi sveglio se n'è andata

Donne immaginate e vere

Clandestine dentro al nostro confine

Che affondano radici tenere

Con il vestito di una notte sola;

Donne d’amore donne d’avventura

Che ti asciugano la pioggia negli occhi

Quando sei lontano dal tuo cuore

E sei cattivo e non sai più capire

Perché stai male con te

La mia donna è una palma spettinata

Sa suonare e cucinare e per giocare

L’ho tradita

Lei mi ha detto potrei farlo anch’io

Stacci attento perché poi fa male

E gli occhi parlano chiaro

Di più delle parole

Donne in tasca e nei pensieri

Che ci stancano e ci fanno parlare

Due minuti di un amore insegnano

Più di una vita a correre e cadere;

Cambiare albergo non ti serve a niente

Le città, le stanze son tutte uguali

Quando schiacci i tasti dei ricordi

Quando hai capito tutto troppo tardi

E non puoi fare di più

La mia donna è nel suo tempo migliore

Proprio adesso che non è più la mia donna

Ci parliamo

Mi capisce senza nostalgia

Solo i tempi erano sbagliati

Potessi riprovare, potessimo rifare…

Mijn vrouw is de vriendin die nooit moe wordt

Mijn bank, mijn advocaat

Mijn ster

Van de avond;

Het is geen spel om met mij te leven

Hij kent me als zijn handen

Ze is verliefd, maar ze weet altijd wat ze doet

Mijn vrouw is een ingewikkelde toespraak

Een lied dat me de adem beneemt

Hij lijkt op mij

Het is een blad in de wind zoals ik

Altijd hangend aan de draad van een ballon

Het maakt het nest als het gewond is, ik word wakker, het is weg

Echte en ingebeelde vrouwen

Clandestien binnen onze grens

Die tedere wortels hebben

Met een avondjurk;

Vrouwen van liefde vrouwen van avontuur

Die de regen in je ogen veegt

Wanneer je weg bent van je hart

En je bent slecht en je weet niet meer hoe je het moet begrijpen

Waarom ben je slecht met jezelf?

Mijn vrouw is een slordige palm

Hij weet hoe hij moet spelen en koken en spelen

ik heb haar verraden

Ze vertelde me dat ik het ook kon

Pas op want dan doet het pijn

En de ogen spreken duidelijk

Meer dan woorden

Vrouwen in je zak en in je gedachten

Dat vermoeit ons en laat ons praten

Twee minuten liefde leren

Meer dan een leven lang rennen en vallen;

Veranderen van hotel heeft geen zin voor jou

De steden, de kamers zijn allemaal hetzelfde

Wanneer je op de geheugenknoppen drukt

Toen je het allemaal te laat ontdekte

En je kunt niet meer doen

Mijn vrouw is in haar bloei

Op dit moment dat ze niet langer mijn vrouw is

We praten met elkaar

Hij begrijpt me zonder nostalgie

Alleen de tijden waren verkeerd

Ik zou het opnieuw kunnen proberen, we kunnen het opnieuw doen ...