Atchafalaya - 17 Hippies

Roter Mond — die Sonne wirft den Abend

Über unsere Köpfe weit hinab

Da sitzten wir nun, rastlos wie die Raben

Roter Mond — am Ende vom Tag

Stolz versinkt die Stadt in tiefes Schweigen

Ziellos treiben wir umher

Dann geh’n die Lichter aus am Atchafalaya

Roter Mond — die Strassen sind leer

Am Atchafalaya, Atchafalaya

Der rote Mond und wir

Warten hier auf den Morgen

Hinter weissen Türen tausend Blicke

Sehen aus den Fenstern nur die Nacht

Prophet im eigenen Land

Sind meist doch nur die anderen

Die von hier verlaufen sich im Sand

Am Atchafalaya, Atchafalaya

Dann geh’n die Lichter aus am Atchafalaya

Roter Mond — die Strassen sind leer

Ich bin nur ein Zaungast eurer Träume

Gehe nur vorbei und nirgends 'rein

Die Azaleen leuchten gelb, als wollten sie beweisen:

Was schön ist, bleibt nicht für Ewigkeit

Am Atchafalaya, Atchafalaya

Rode maan — de zon werpt de avond

Ver boven ons hoofd

Dus daar zaten we, rusteloos als raven

Rode maan — aan het eind van de dag

De stad zakt trots weg in diepe stilte

We drijven doelloos rond

Dan gaan de lichten uit bij Atchafalaya

Rode maan - de straten zijn leeg

Am Atchafalaya, Atchafalaya

De rode maan en wij

Hier wachten op de ochtend

Duizend blikken achter witte deuren

Zie alleen de nacht door de ramen

Profeet in zijn eigen land

Het zijn meestal alleen de anderen

Die van hier verdwalen in het zand

Am Atchafalaya, Atchafalaya

Dan gaan de lichten uit bij Atchafalaya

Rode maan - de straten zijn leeg

Ik ben gewoon een toeschouwer van je dromen

Loop gewoon voorbij en ga nergens heen

De azalea's gloeien geel alsof ze bewijzen:

Wat mooi is, duurt niet eeuwig

Am Atchafalaya, Atchafalaya