Спасибо, Москва! - Игорь Николаев

Провинциальным мальчиком приехал я в Москву,

И закружилась голова от света звёзд Кремля,

Казалось, это сон, но это было наяву,

И в голове — 500 мелодий, и в кармане — ни рубля.

Спасибо, Москва.

Спасибо, Москва.

Москва мне подарила добрых, преданных друзей,

Но я ей больше благодарен за моих врагов,

Они меня учили в этой жизни быть сильней,

И я учился и хочу иметь учеников.

Спасибо, Москва.

Спасибо, Москва.

И даже в горький час, когда уже иду ко дну,

И реквием заказывает Чёрный человек,

Я вспоминаю старую пословицу одну:

Москва слезам не верит — и смеюсь я громче всех.

Спасибо, Москва.

Спасибо, Москва.

Спасибо, Москва.

Спасибо, Москва.

Спасибо, Москва.

Ik kwam naar Moskou als een provinciale jongen,

En duizelig door het licht van de sterren van het Kremlin,

Het leek een droom, maar het was echt

En in mijn hoofd - 500 melodieën en in mijn zak - geen roebel.

Bedankt, Moskou.

Bedankt, Moskou.

Moskou gaf me goede, toegewijde vrienden,

Maar ik ben haar meer dankbaar voor mijn vijanden,

Ze leerden me om sterker te zijn in dit leven,

En ik heb gestudeerd en ik wil studenten hebben.

Bedankt, Moskou.

Bedankt, Moskou.

En zelfs in het bittere uur, wanneer ik al naar de bodem ga,

En de zwarte man beveelt het requiem,

Ik herinner me een oud spreekwoord:

Moskou gelooft niet in tranen - en ik lach het hardst.

Bedankt, Moskou.

Bedankt, Moskou.

Bedankt, Moskou.

Bedankt, Moskou.

Bedankt, Moskou.