Ангел - Злой дух

Возьми с собой…

Я никогда нехотел, что бы так получилось

Я никогда нехотел, чтоб лет в 20 солнце закатилось.

Чтоб за каменой стеной, чей то волей злой

Против интереса всех был нарушен мой покой.

Каждый день, час за часом я искал себе свой путь,

Мне осталось только два глотка дым отдохнуть.

Окунуть пьяный взгяд в мутный океан,

Если есть стакан в голове заложен план.

Будущих действй, минус последствия

Устало собирать окурки с поля боя это следствие.

Мои сомненья остались позади

Где-то там за туманом оставляют пристань корабли.

Раскрывая паруса плывут по воле ветра

Мимо берегов где сны хранят дыханье неба.

Меня осудит, оно меня поймёт, пусть с нами мёд,

Мне никогда не пить лишь холоднй пот

За мечтой, словно за судьбой, я поднелся на крышу,

Меньше растояние до неба и меня услышат,

Только все старания, поднявшись я взмахнул рукой,

Подошёл до края неба, вдруг услышал сзади.

Стой, постой, позови за собой, ангел мой,

Мне так охото в небеса порой,

Я не забуду никогда облик твой, голос твой

«Возьми с собой!»

Стой, постой, позови за собой, ангел мой,

Мне так охото в небеса порой,

Я не забуду никогда облик твой, голос твой

«Возьми с собой!»

Чувствую дыхание, на миг прийдя в сознание,

Я незабыл прохладу земли, где-то в дали

Почему моя печаль выбралась из злой обыли,

И где вы были, когда все мои надежды убили.

Потерян след, назад дороги нет, хоть стой, хоть падай

Желанье слится с небом стало лучшую наградой, мне

Разум на свободе, а душа горит в огне

Как в бесконечном океане плыть с волной наедине.

Я отступаю в темноту и снова выхожу на свет

Куда совет, хочу услышать окончательный ответ.

Почему я вижу чей то силуэт в небе

Почему перед глазами плывёт всё мне бы Нами качнутся, найти твои следы, где ты?

Я незнаю, может спустишся к нам с высоты.

Выдыхая дым густой, я за финишной чертой

Вдруг пролетает мимо уха, будто выстрел, стой!

Стой, постой, позови за собой, ангел мой,

Мне так охото в небеса порой,

Я не забуду никогда облик твой, голос твой

«Возьми с собой!»

Стой, постой, позови за собой, ангел мой,

Мне так охото в небеса порой,

Я не забуду никогда облик твой, голос твой

«Возьми с собой!»

Стой, постой, позови за собой, в спину я прокречу,

Слится с небом я хочу, хочу я знать,

Почему нельзя упасть и лежать, нужно лишь молчать,

Губы в кровь кусать и терпеливо ждать,

Ответа, а нужно ли мне то?

Где конец зимы, приход весны, начало лета.

Сколько света мне осталось видеть в этой темноте,

Кто запачкал все картины в чёрный цвет, мне не по себе.

А в суматохе дня я бегу, но каждый пятый камень

Ставит мне подножку на пути, это бой без правил.

Славил я в себе всегда себе подобных идеями,

Но от сырости из глаз мои стёкла запотели.

Я потёр их своей рукой, в душе покой,

Ангел мой, я стою перед тобой, где же голос твой.

Мне осталось сделать шаг, чтоб всё закончить так,

Пять секунд полёта до земли, я опускаю флаг.

Стой, постой, позови за собой, ангел мой,

Мне так охото в небеса порой,

Я не забуду никогда облик твой, голос твой,

«Возьми с собой!».

Стой, постой, позови за собой, ангел мой,

Мне так охото в небеса порой,

Neem mee…

Ik heb nooit gewild dat dit zou gebeuren

Ik wilde nooit dat de zon in 20 jaar onderging.

Zodat achter een stenen muur iemands kwade wil zit

Tegen ieders belang in werd mijn rust verstoord.

Elke dag, uur na uur, vond ik mijn weg,

Ik heb nog maar twee slokjes rook om te rusten.

Stort je dronken blik in de modderige oceaan,

Als er een glas in het hoofd zit, wordt er een plan gelegd.

Toekomstige acties, minus gevolgen

Moe van het verzamelen van sigarettenpeuken van het slagveld is een gevolg.

Mijn twijfels blijven achterwege

Ergens daarginds, achter de mist, verlaten schepen de pier.

Het openen van de zeilen zeilen op aandringen van de wind

Langs de oevers waar dromen de adem van de lucht vasthouden.

Het zal me beoordelen, het zal me begrijpen, laat honing bij ons zijn,

Ik zal nooit alleen koud zweet drinken

Voor een droom, als voor het lot, ging ik naar het dak,

Minder afstand tot de lucht en ze zullen me horen,

Alleen alle inspanningen, nadat ik was opgestaan, zwaaide ik met mijn hand,

Hij naderde de rand van de lucht, plotseling van achteren gehoord.

Stop, stop, roep je, mijn engel,

Ik wil soms zo graag naar de hemel,

Ik zal je gezicht, je stem nooit vergeten

"Neem mee!"

Stop, stop, roep je, mijn engel,

Ik wil soms zo graag naar de hemel,

Ik zal je gezicht, je stem nooit vergeten

"Neem mee!"

Ik voel de adem, kom even bij bewustzijn,

Ik ben de koelte van de aarde, ergens in de verte, niet vergeten

Waarom kwam mijn verdriet uit de slechte gewoonte,

En waar was je toen al mijn hoop werd gedood.

Het pad is verloren, er is geen weg terug, in ieder geval blijven, in ieder geval vallen

Verlangen om samen te smelten met de lucht is de beste beloning geworden, I

De geest is vrij en de ziel staat in brand

Hoe alleen te zwemmen met een golf in een eindeloze oceaan.

Ik trek me terug in de duisternis en kom weer in het licht

Waar advies, ik wil het definitieve antwoord horen.

Waarom zie ik iemands silhouet in de lucht

Waarom zweeft alles voor mijn ogen? We zouden slingeren, je sporen vinden, waar ben je?

Ik weet het niet, misschien kom je van een hoogte naar ons toe.

Dikke rook uitademend, ik ben over de finish

Plots vliegt het langs het oor, als een schot, stop!

Stop, stop, roep je, mijn engel,

Ik wil soms zo graag naar de hemel,

Ik zal je gezicht, je stem nooit vergeten

"Neem mee!"

Stop, stop, roep je, mijn engel,

Ik wil soms zo graag naar de hemel,

Ik zal je gezicht, je stem nooit vergeten

"Neem mee!"

Stop, stop, roep je, ik roep achterin,

Ik wil opgaan in de lucht, ik wil het weten

Waarom kun je niet vallen en gaan liggen, je moet gewoon stil zijn,

Bijt je lippen tot bloed en wacht geduldig,

Antwoord, heb ik het nodig?

Waar is het einde van de winter, de komst van de lente, het begin van de zomer.

Hoeveel licht heb ik nog te zien in deze duisternis,

Wie heeft alle schilderijen in het zwart bevuild, ik voel me ongemakkelijk.

En in de onrust van de dag ren ik, maar elke vijfde steen

Laat me onderweg struikelen, het is een gevecht zonder regels.

Ik verheerlijkte mezelf altijd in mezelf met soortgelijke ideeën,

Maar vocht uit mijn ogen besloeg mijn ramen.

Ik wreef ze met mijn hand, vrede in mijn ziel,

Mijn engel, ik sta voor je, waar is je stem.

Ik moet gewoon een stap zetten om het zo af te maken

Vijf seconden vlucht naar de grond, ik laat de vlag zakken.

Stop, stop, roep je, mijn engel,

Ik wil soms zo graag naar de hemel,

Ik zal je gezicht, je stem, nooit vergeten

"Meenemen!".

Stop, stop, roep je, mijn engel,

Ik wil soms zo graag naar de hemel,