Город - Злой дух

Город, всё тот же грохот похотливых и красивых улиц

Я поднимаю ворот, потому что холод, здесь же всё наоборот

То что красиво непременно это лёд, я иду вперёд,

Новый поворот, набираю обороты,

Как давно я не бродил по улицам?

Долгие годы!

Изменения в моде, одет не по погоде,

Да и морщин на моём лице прибавилось вроде

Шаг, ещё шаг уже, неспеша как ишак бормочу под нос стихи

Тоже мне Маршак!

Напугал глушак, мудак проехал на запоре,

До сих пор звенит в ушах, шок!

чуть не посадил движок

Вот лошок!

Ну ладно, надо скушать пирожок,

Успокоиться немного, нервных клеток много сжег,

Пирожки закончились, взял в шоколаде творожок,

Тут тётка попросила в автобус затащить мешок

Эх, Казань, Ты душу мне не рань!

Перестань терзать меня, ты слышишь?

перестань!

Развели тут срань, автоматы собирают дань,

Иностранцы продают дешёвую ткань,

У дорог, блядинки, превращаются в льдинки,

Эмигранты разные заполоняют рынки,

Босяки, бывшие пацаны, теперь — наркоманы,

Воруют, чтоб на тело нанести новые раны,

Синяки пинают семечки, вот это времечко!

Демонстрационный показ, удар по темечку,

Две девочки на остановке гоняют слюни,

Ощущение, что кто-то подойдёт и в них плюнет,

Я знаю: главное не распускать нюни в Казани,

Я всё равно люблю свой город с его дворами,

Пацанами, бабами чересчур наглыми,

Районами старыми, и места с людьми странными!

Город, старина, дружище, как твои делищи?

Подкинул ты для размышления мне пищу,

В море огней твоих тону, помоги братану,

Теряюсь среди ярких витрин, будто хожу по дну.

Сердце города бьёт, время своё берёт,

Его биение улицам ритм задаёт,

Он постоянно меняет свой переплёт,

Мой город живёт, и всё как прежде, цветёт!

Старый двор, родные стены, и здесь перемены

Куча иномарок вместо мотоцикла дяди Гены,

Те, кто пеленали кукол теперь с колясками,

ходят по двору барышни, моргают глазками,

Старики всё также на скамейке сплетни сеят,

У друганов семьи, жёны, дети, сами лысеют

Кто-то покинул двор, а кто и город,

А я смотрю на всё это, приподняв ворот

Город, старина, дружище, как твои делищи?

Подкинул ты для размышления мне пищу,

В море огней твоих тону, помоги братану,

Теряюсь среди ярких витрин, будто хожу по дну.

Stad, hetzelfde gebrul van wellustige en mooie straten

Ik doe de kraag omhoog omdat het koud is, maar hier is het andersom

Wat mooi is, is zeker ijs, ik ga vooruit,

Nieuwe wending, in een stroomversnelling komen

Hoe lang heb ik niet door de straten gezworven?

Lange jaren!

Veranderingen in de mode, ongepast gekleed voor het weer,

Ja, en de rimpels op mijn gezicht zijn toegenomen zoals

Stap, al weer een stap, langzaam, als een ezel, mompel ik poëzie in mijn adem

Ik ook Marshak!

Glushak bang, de klootzak reed op constipatie,

Nog steeds een piep in mijn oren, schok!

bijna de motor geland

Hier is een badass!

Nou, oké, je moet een taart eten,

Kalmeer een beetje, verbrand veel zenuwcellen,

De taarten zijn op, ik nam kwark in chocolade,

Toen vroeg de tante me om de tas de bus in te slepen

Eh, Kazan, doe mijn ziel geen pijn!

Stop met me te martelen, hoor je?

stop!

Ze verspreiden stront hier, machines verzamelen eerbetoon,

Buitenlanders verkopen goedkope stoffen

Langs de wegen veranderen hoeren in ijsschotsen,

Verschillende emigranten vullen de markten,

Zwervers, voormalige jongens, nu drugsverslaafden,

Ze stelen om nieuwe wonden toe te brengen aan het lichaam,

Kneuzingen kick zaden, wat een tijd!

Demonstratieshow, klap op het hoofd,

Twee meisjes bij de bushalte kwijlen

Het gevoel dat iemand naar hen toe zal komen en op hen zal spugen,

Ik weet het: het belangrijkste is om niet te verplegen in Kazan,

Ik hou nog steeds van mijn stad met zijn binnenplaatsen,

Jongens, vrouwen te arrogant,

Oude wijken en plaatsen met vreemde mensen!

Stad, oude man, maatje, hoe gaat het met je?

Je gaf me stof tot nadenken,

In de zee van je vuren, help je broer,

Ik verdwaal tussen de heldere etalages, alsof ik over de bodem loop.

Het hart van de stad klopt, de tijd eist zijn tol,

Zijn beat bepaalt het ritme van de straten,

Hij verandert voortdurend zijn binding,

Mijn stad leeft, en alles bloeit als voorheen!

De oude binnenplaats, inheemse muren en veranderingen hier

Een stel buitenlandse auto's in plaats van de motor van oom Gena,

Degenen die poppen nu inbakerden met kinderwagens,

jonge dames lopen door de tuin, knipperend met hun ogen,

De oude mensen zaaien nog steeds roddels op de bank,

Vrienden hebben families, vrouwen, kinderen, ze worden zelf kaal

Iemand verliet de tuin, en iemand verliet de stad,

En ik kijk naar dit alles terwijl ik de poort optil

Stad, oude man, maatje, hoe gaat het met je?

Je gaf me stof tot nadenken,

In de zee van je vuren, help je broer,

Ik verdwaal tussen de heldere etalages, alsof ik over de bodem loop.