Вода, повсюду вода - Злой дух

Короче папа, большая лапа,

Решил похлопать неслабо сына сошедшего с этапа.

Так надо, задачи, кричи не кричи,

Учи не учи, почему вечно страдают бичи.

Тычет в морду кулаками, сынок, неговори маме,

За то что здесь на тотами стали врагами.

Ненадо, я тебя пять лет крыл матом,

Кто тебя учил мотатся по чужим хатам.

Так то так тому и быть, как мне это забыть,

Пока ты там сидел, мы научились волком выть.

Ответь мне, ответь сколько можно было терпеть,

Ты знаешь, а мать то разучилась сидеть.

От обиды слёзы, видешь, имели виды,

А теперь имеем обиды, обиды.

Пять лет гасили кридиты,

Чтоб не убили твои дружки бандиты.

Ну что доволен, да ты наверно болен,

Раз такое позволил в родительском доме.

Страно, ведь помнишь дорогу к родному порогу,

Ты знаешь сколько раз мы обращались к богу.

Проклинали плакали, жизнь твоя каракули,

Спектакли, драки, враки, долгие дни во мраке.

Теперь уж поздно воевать, иди обними мать,

Она устала ждать, слышишь ждать.

С годами память продолжает ранить,

Тянет-потянет, вытенет-затянет.

Пылала совесть от стыда,

Вода, повсюду вода,

Вода повсюду.

Годами память продолжает ранить,

Тянет-потянет, вытенет-затянет.

Пылала совесть от стыда,

Вода, повсюду вода,

Вода повсюду вода.

Отец прости, знаю, мои слова лишь лёд в твоих,

Мои стихи улетают, улетают,

Знай любви пламя пылает.

Карал, душу в клочья рвал в ночи

Мысли жили о вас ваши обычьи.

Я видел во снах ручьи,

Это мама плакала, хмурились тучи.

Взляд и так пал, видешь тело в боле,

Знай я жил ночами глотая горсти соли.

Впокое, нет мысли в зное,

До сих пор плачь слышу, сердце ноет.

Вы, ваши глаза, сны,

Сладкие снимки здесь, глубоко внутри.

В груди я твоя кровь, помнишь,

На коленях сидел, сын, глаза мне солишь.

Отец, молю, верни дни летние, дни светлые

Отца доверие, лучи в глазах верные,

Опусти тона серые вспомни дни и ночи белые.

Мама ты рвёшь изнутри меня,

Твоё сердце тёплое навещало любя.

Хотел привратить в письмо эти слова,

Но повсюду вода…

С годами память продолжает ранить,

Тянет-потянет, вытенет-затянет.

Пылала совесть от стыда,

Вода, повсюду вода,

Вода повсюду.

Годами память продолжает ранить,

Тянет-потянет, вытенет-затянет.

Пылала совесть от стыда,

Вода, повсюду вода,

Вода повсюду вода.

Дни солёные, руки тёплые,

Вода повсюду вода.

Ночи горькие, глаза мокрые.

Вода повсюду.

Дни солёные, руки тёплые,

Вода повсюду вода.

Ночи горькие, глаза мокрые.

Вода повсюду.

Дни солёные, руки тёплые,

Вода повсюду вода.

Ночи горькие, глаза мокрые.

Вода повсюду.

Дни солёные, руки тёплые,

Вода повсюду вода.

Вода повсюду вода,

Вода повсюду…

Kortom, papa, grote poot,

Ik besloot de zoon die het podium had verlaten een goed klopje te geven.

Dus het is nodig, taken, schreeuwen niet schreeuwen,

Leren niet leren waarom zwepen altijd lijden.

Steekt zijn vuisten in het gezicht, zoon, vertel het niet aan mama,

Voor het feit dat hier de peuters vijanden zijn geworden.

Ongepast, ik heb je vijf jaar lang vervloekt,

Die je leerde ronddwalen in de hutten van andere mensen.

Dus het zij zo, hoe kan ik het vergeten,

Terwijl jij daar zat, leerden we huilen als een wolf.

Geef antwoord, vertel me hoeveel je zou kunnen verdragen,

Weet je, maar moeder vergat te zitten.

Van wrok, tranen, zie je, had uitzicht,

En nu hebben we wrok, wrok.

Vijf jaar lang hebben ze de kredieten gedoofd,

Zodat je maatjes niet worden vermoord door bandieten.

Nou, ik ben blij, maar je bent waarschijnlijk ziek,

Ooit stond hij dit toe in zijn ouderlijk huis.

Het is vreemd, want je herinnert je de weg naar je oorspronkelijke drempel,

Je weet hoe vaak we ons tot God wendden.

Ze vloekten, ze huilden, je leven is een krabbel,

Optredens, gevechten, leugens, lange dagen in het donker.

Nu is het te laat om te vechten, ga je moeder knuffelen,

Ze is het wachten moe, je hoort wachten.

Door de jaren heen blijft de herinnering pijn doen,

Het trekt, het trekt, het trekt, het trekt.

Het geweten brandde van schaamte,

Water, overal water

Water is overal.

Jarenlang blijft de herinnering pijn doen

Het trekt, het trekt, het trekt, het trekt.

Het geweten brandde van schaamte,

Water, overal water

Overal water water.

Vader, het spijt me, ik weet dat mijn woorden slechts ijs in de jouwe zijn,

Mijn gedichten vliegen weg, vliegen weg

Weet dat de vlam van liefde brandt.

Karal, die zijn ziel aan flarden scheurt in de nacht

Gedachten over jou leefden je gewoonten.

Ik zag stromen in mijn dromen,

Deze moeder huilde, de wolken fronsten.

Je blik is al gevallen, je ziet het lichaam in pijn,

Weet dat ik 's nachts leefde en handenvol zout doorslikte.

Rustig, er is geen gedachte in de hitte,

Ik hoor nog steeds gehuil, mijn hart doet pijn.

Jij, je ogen, dromen,

Zoete shots hier, diep van binnen.

Ik ben jouw bloed in mijn borst, onthoud

Zittend op mijn knieën, zoon, zout in mijn ogen.

Vader, ik bid, breng zomerdagen terug, heldere dagen

Vaders vertrouwen, trouwe stralen in de ogen,

Verlaag de grijstinten, denk aan de witte dagen en nachten.

Mam, je scheurt me van binnenuit,

Je warme hart bezocht liefdevol.

Ik wilde van deze woorden een brief maken,

Maar water is overal...

Door de jaren heen blijft de herinnering pijn doen,

Het trekt, het trekt, het trekt, het trekt.

Het geweten brandde van schaamte,

Water, overal water

Water is overal.

Jarenlang blijft de herinnering pijn doen

Het trekt, het trekt, het trekt, het trekt.

Het geweten brandde van schaamte,

Water, overal water

Overal water water.

Zoute dagen, warme handen

Overal water water.

De nachten zijn bitter, de ogen zijn nat.

Water is overal.

Zoute dagen, warme handen

Overal water water.

De nachten zijn bitter, de ogen zijn nat.

Water is overal.

Zoute dagen, warme handen

Overal water water.

De nachten zijn bitter, de ogen zijn nat.

Water is overal.

Zoute dagen, warme handen

Overal water water.

Overal water water

Water is overal...