Зеро - Zero People, Анна Пингина

Странно с рваной раной

Жить и знать, что больно будет постоянно

Где тонко, там и рвётся.

Дорого дорога обойдётся

Налей мне мою печаль беспечный мой брат февраль

Мы ли это были человечки в царстве из песка и пыли

В клочья обесточен, расскажи мне с кем я буду этой ночью

И даже немного жаль беспечный мой брат — февраль

Сквозь провода тонкие с неба снег

Выпусти сам больное по земле

И потекут красные ручейки

Реки полупрозрачные тонкие рученьки

Не называй маленькой, не растил

Знать бы на что важное хватит сил

Перекрести набело через свет

Рана твоя заживёт только растает снег

Зеро — это пароль

На часах у Бога вечно будет ноль

Vreemd met een snijwond

Leef en weet dat het constant pijn zal doen

Waar het dun is, breekt het daar.

De weg zal duur zijn

Schenk me mijn verdriet onvoorzichtig mijn broer februari

Waren wij kleine mannen in een koninkrijk van zand en stof?

Aan flarden is stroomloos, vertel me met wie ik vanavond zal zijn

En zelfs een beetje medelijden met mijn onvoorzichtige broer - februari

Door dunne draden sneeuw uit de lucht

Laat de zieken op de grond los

En rode stromen zullen stromen

Rivers doorschijnende dunne kleine handjes

Niet klein callen, niet geraised

Om te weten wat belangrijk genoeg kracht is

Kruis wit over het licht

Je wond zal genezen, alleen de sneeuw zal smelten

Nul is het wachtwoord

Gods klok zal voor altijd nul zijn