За полк – навсегда - За полк, Илья Медведев

Нас больше нет…

Нас больше нет, слёз не надо, не наша вина,

Любовь выбирает сама…

Раз увидимся, слов не найдём мы пока,

Вместо прощания-навсегда…

Навсегда… навсегда… навсегда… навсегда…

Хватит, забудем всё наоборот,

Этого лета нам с тобой уже ни кто не вернёт,

Я буду счастлив, честно, но не с тобой…

Не моя вина, не моя любовь…

Она таила обиду ещё со времён школы,

Каждый раз зарикаясь начать всё по новой,

В её глазах в то время я был наверно полный клоун,

Ты не любила характер мой в стиле «казанова».

Забыла кто я?

в ответ ни слова, что вы…

Забытый полк тогда ж ещё не выпускал альбомы,

Боже, а я такой же эгоист в душе по жизни,

Пушечный выстрел меня отпустит на порядок ниже.

Прошу ключа, от её сердце стоя на коленях,

И мимолётный взгляд в пути закрывает двери,

Словно квадрат Малевича в чёрный понедельник,

Меня так строго судишь ты по каким критериям.

Теперь я за закрытой дверью, в тёмном коридоре,

Прошло так много времени,

Сменилась история, а я сижу,

Всё жду у этой двери,

Просто улыбка на мне внушает доверие.

Хватит, забудем всё наоборот,

Этого лета нам с тобой уже ни кто не вернёт,

Я буду счастлив, честно, но не с тобой…

Не моя вина, не моя любовь…

Капли дождя стучат по окну, ни как не засну,

Я набираю номер, звоню, куда я пойду,

В такую погоду по городу, лучше посплю…

Все вместе, на месте, а я с ней и я её люблю.

Когда моя душа выходит наружу,

И слёз лужи, я ей не нужен…

Хотя нет, может нужна дружба,

Вернусь к ужину, вряд ли милая, останусь дома,

Сейчас я плачу, я не стесняюсь толпу народа.

Хорошие куплеты пишутся когда мне плохо,

Либо когда мне по хуй, и вся жизнь засохла,

Кроха, ты повзрослела быстро, я и так не умею,

Я и так стараюсь для тебя, учусь, взрослею…

Не отдашь меня ни кому другому, ведь я не верю,

Представь я позвонил, а ты уже с другим в постели,

Глаза краснеют, вместе сколько мы преодолели,

Вот почему всё так случилось, может я старею…

Хватит, забудем всё наоборот,

Этого лета нам с тобой уже ни кто не вернёт,

Я буду счастлив, честно, но не с тобой…

Не моя вина, не моя любовь…

Забудь всё старое, жить надо далее,

Давать кому то шансы,

Я свой упустил в глубине души,

И зная себя я был готов к этому,

Но поздно что-то менять,

И я сказал всё что хотел сказать…

Первое… я не хотел делать тебе больно.

Второе… не постоянен как ветер вольный.

Третье… ты была как всё, ради тебя, тебе,

Но у тебя ко мне лишь недоверие.

Благодаря тебя я понял, что запирать сердце глупо,

И тебе ближе будет в доме, чем я со свои клубом,

Я здесь, ты там, но что-то говорит мне честно,

Всё будет отлично, вздохни и станет легче.

Ссоры, скандалы, мелочи на фоне счастья,

Медальки, серые краски со временем кажутся яркими,

И мы увидимся снова на вряд ли,

Эле-эле-эле-элейлей…

Не рая, не ада, не увижу и пусть,

Рядом с тобою другой, рядом с тобою не я…

Не рая, не ада, не увижу и пусть,

Рядом с тобою другой, рядом с тобою не я…

Хватит, забудем всё наоборот,

Этого лета нам с тобой уже ни кто не вернёт,

Я буду счастлив, честно, но не с тобой…

Не моя вина, не моя любовь…

Wij zijn niet meer...

We zijn niet meer, er is geen behoefte aan tranen, niet onze schuld,

Liefde kiest...

Tot ziens, we vinden nog geen woorden,

In plaats van tot ziens, voor altijd...

Voor altijd... voor altijd... voor altijd... voor altijd...

Genoeg, laten we alles vergeten, integendeel,

Niemand zal deze zomer terugkeren naar jou en mij,

Ik zal gelukkig zijn, eerlijk gezegd, maar niet met jou...

Niet mijn schuld, niet mijn liefde...

Ze koesterde een wrok sinds schooltijd,

Elke keer schreeuwend om helemaal opnieuw te beginnen,

In haar ogen was ik toen waarschijnlijk een complete clown,

Je hield niet van mijn Casanova-stijl.

Vergeten wie ik ben?

geen woord als antwoord dat je...

Het vergeten regiment bracht nog geen albums uit,

God, en ik ben dezelfde egoïst in mijn ziel in het leven,

Een kanonschot zal me een orde van grootte lager vrijlaten.

Ik vraag om de sleutel, vanuit haar hart op mijn knieën,

En een glimp onderweg sluit de deur,

Zoals het plein van Malevich op Zwarte Maandag

Je beoordeelt me ​​zo strikt volgens welke criteria.

Nu sta ik achter een gesloten deur, in een donkere gang,

Het is zo lang geleden

De geschiedenis is veranderd en ik zit

Ik wacht aan deze deur,

Alleen een glimlach op mij wekt vertrouwen.

Genoeg, laten we alles vergeten, integendeel,

Niemand zal deze zomer terugkeren naar jou en mij,

Ik zal gelukkig zijn, eerlijk gezegd, maar niet met jou...

Niet mijn schuld, niet mijn liefde...

Regendruppels kloppen op het raam, hoe ik ook in slaap val,

Ik draai een nummer, ik bel waar ik heen ga,

Met dit weer in de stad kan ik maar beter slapen...

Allemaal samen, op hun plaats, en ik ben bij haar en ik hou van haar.

Als mijn ziel naar buiten komt

En plassen tranen, ze heeft me niet nodig...

Hoewel nee, vriendschap kan nodig zijn,

Ik kom terug voor het avondeten, lieverd, ik blijf thuis

Nu huil ik, ik schaam me niet voor een menigte mensen.

Goede verzen worden geschreven als ik me slecht voel,

Of als het me geen fuck kan schelen, en al het leven is opgedroogd,

Baby, je groeide snel op, ik weet niet hoe

Ik doe zo mijn best voor jou, ik studeer, ik word volwassen...

Je geeft me aan niemand anders, want ik geloof niet

Stel je voor dat ik belde, en je ligt al in bed met een ander,

Ogen worden rood, hoeveel we samen hebben overwonnen,

Daarom is het allemaal gebeurd, misschien word ik oud...

Genoeg, laten we alles vergeten, integendeel,

Niemand zal deze zomer terugkeren naar jou en mij,

Ik zal gelukkig zijn, eerlijk gezegd, maar niet met jou...

Niet mijn schuld, niet mijn liefde...

Vergeet al het oude, we moeten blijven leven,

Geef iemand een kans

Ik miste de mijne in het diepst van mijn ziel,

En mezelf kennende, was ik hier klaar voor,

Maar het is te laat om iets te veranderen

En ik zei alles wat ik wilde zeggen...

Ten eerste... Ik wilde je geen pijn doen.

Ten tweede... het is niet constant zoals de vrije wind.

Ten derde... je was zoals iedereen, voor jou, voor jou,

Maar je hebt alleen wantrouwen in mij.

Dankzij jou besefte ik dat het hart opsluiten dom is,

En je zult dichter bij het huis zijn dan ik bij mijn club ben,

Ik ben hier, jij bent daar, maar iets zegt me eerlijk gezegd

Alles komt goed, haal diep adem en het zal gemakkelijker worden.

Ruzies, schandalen, kleine dingen tegen de achtergrond van geluk,

Medailles, grijze verf lijken na verloop van tijd helder,

En we zullen elkaar nauwelijks meer zien,

Ele-ele-ele-eleley...

Niet de hemel, niet de hel, ik zal niet zien en laten

Naast jou is een ander, naast jou ben ik niet ...

Niet de hemel, niet de hel, ik zal niet zien en laten

Naast jou is een ander, naast jou ben ik niet ...

Genoeg, laten we alles vergeten, integendeel,

Niemand zal deze zomer terugkeren naar jou en mij,

Ik zal gelukkig zijn, eerlijk gezegd, maar niet met jou...

Niet mijn schuld, niet mijn liefde...