Агидель (Белая река) - Юрий Шевчук, ДДТ

Недавно его встретил я, он мне родня по юности.

Смотрели, ухмылялися, да, стукали в две рюмочки.

Ну, как живешь?

— Не спрашивай: всем миром правит добрая,

Хорошая, чуть вздорная, но мне уже не страшная:

Припев:

Белая река, капли о былом, ах, река-рука, поведи крылом.

Я тону, и мне, в этих пустяках, рюмка на столе — небо на руках.

А помнишь эту песенку, что запевали с детства мы

В подъезде да на лесенке, стояли наши стороны.

И свет, окном разбавленный, был нам милее солнышка.

И ветерок отравленный глотали мы из горлышка.

Припев:

Белая река, капли о былом, ах, река-рука, поведи крылом.

Я тону, и мне, в этих пустяках, рюмка на столе — небо на руках.

И к миру, где все поровну судьба мела нас веником.

А мы смотрели в сторону, и было все до фени нам.

И в этой вечной осени сидим с тобой, два голых тополя.

А смерть считает до семи, и утирает сопли нам.

Припев:

Белая река, капли о былом, ах, река-рука, поведи крылом.

Я тону, и мне, в этих пустяках, рюмка на столе — небо на руках.

Белая река, белая река.

Onlangs ontmoette ik hem, hij is familie van mij in mijn jeugd.

Ze keken, grijnsde, ja, klopten twee glazen.

Nou, hoe gaat het met je?

- Vraag niet: de hele wereld wordt geregeerd door soort,

Goed, een beetje absurd, maar niet meer eng voor mij:

Refrein:

Witte rivier, druppels uit het verleden, oh, rivierhand, beweeg je vleugel.

Ik ben aan het verdrinken, en voor mij is in deze kleinigheden een glas op tafel de lucht op mijn handen.

Herinner je je dit lied nog dat we van kinds af aan zongen?

Bij de ingang en op de ladder stonden onze gezelschappen.

En het licht, afgezwakt door het raam, was ons dierbaarder dan de zon.

En we slikten de vergiftigde bries uit de nek in.

Refrein:

Witte rivier, druppels uit het verleden, oh, rivierhand, beweeg je vleugel.

Ik ben aan het verdrinken, en voor mij is in deze kleinigheden een glas op tafel de lucht op mijn handen.

En naar een wereld waar alle gelijk lot ons met een bezem veegde.

En we keken opzij, en alles gaf iets om ons.

En in deze eeuwige herfst zitten we bij jullie, twee kale populieren.

En de dood telt tot zeven en veegt ons snot af.

Refrein:

Witte rivier, druppels uit het verleden, oh, rivierhand, beweeg je vleugel.

Ik ben aan het verdrinken, en voor mij is in deze kleinigheden een glas op tafel de lucht op mijn handen.

Witte rivier, witte rivier