Не бойся - Юрий Шатунов

В этом доме твоём тишина, ты и я Ветер песню поёт под оркестр сентября,

А по окнам стучит, обижается дождь

Он ревнует тебя в лицо, ну и что ж В лицо ну и что ж В лицо ну и что ж Не бойся, не бойся, не бойся

Ведь я не отдам тебя никому

И пусть не надеется осень

В холодную ночь мне не быть одному

Не бойся, не бойся, не бойся

Пусть ветер задул свечу на окне

За окнами прячется осень,

А я не боюсь — тихо шепчешь ты мне

Вспоминая весну сходит дождик с ума

Помнит дождик страну, добрый ласковый май

Помнит теплые дни, но они позади

Мы дружны были с ним, а теперь он один,

А теперь он один,

А теперь он один

Er is stilte in dit huis van jou, jij en ik De wind zingt een lied voor het orkest van september,

En de ramen kloppen, de regen is beledigd

Hij is jaloers in je gezicht, nou, nou, in je gezicht, nou, nou, in je gezicht, nou, nou, wees niet bang, wees niet bang, wees niet bang

Ik zal je tenslotte aan niemand geven

En laat de herfst niet hopen

Op een koude nacht kan ik niet alleen zijn

Wees niet bang, wees niet bang, wees niet bang

Laat de wind de kaars op het raam uitblazen

De herfst verschuilt zich achter de ramen,

En ik ben niet bang - je fluistert zachtjes tegen me

Herinnerend aan de lente, de regen wordt gek

Regen herinnert het land, vriendelijke aanhankelijke mei

Herinnert zich warme dagen, maar ze liggen achter

We waren bevriend met hem, en nu is hij alleen,

En nu is hij alleen

En nu is hij alleen