Mourir mille fois - Youssoupha

Je plie quand tu plies, je pleure quand tu pleures

Je prie quand tu pries alors, ton deuil, c’est mon deuil

Je vibre quand tu vis, un cœur pour un cœur

Puisque je brille quand tu brilles, alors je meurs quand tu meurs

Dis-moi pourquoi je m’essouffle et je m’entête

Pourquoi je tousse, pourquoi c’est moi qui m'étouffe quand c’est toi qu’on

enterre

Pourquoi la vie ne dit pas c’qu’elle coûte?

Pourquoi on a beau tuer le temps, mais c’est le temps qui nous enterre tous?

Pendant qu’la terre tourne sans dérision

La mort s’en fout de vos doutes entre la science et la religion

Je crois au paradis sans preuve, trop de larmes

Et les sceptiques me taquinent et veulent mon Instagram de l’au-delà

J’ai des rêves en dollars, c’est percutant

Mais je ne cherche pas à gagner des thunes, moi, je cherche à gagner du temps

Mon tourment n’est pas un effet d’mode

J’avais la vingtaine, j'écrivais des chansons du genre «Youssoupha est mort»

Énorme, personne ne sait ce que mon cœur regrette

Personne ne connait mes rancœurs secrètes

Je crée mes propres modes, j’ai pas d’modèle

Et, pour me sentir immortel, je vais aux enterrements des croque-morts

Entre la scène et la mosquée, je traîne beaucoup d’remords

Je mène une double vie, est-ce que j’aurai une double mort?

Et les gens ne croient que ce qu’ils voient

Moi, j’ai perdu tellement de proches, j’ai l’impression de mourir mille fois

Mourir mille fois

Mourir mille fois

Mourir mille fois

Laisse-moi croire qu’un «Au revoir» ne nous sépare jamais

Mourir mille fois

Mourir mille fois

Mourir mille fois

Et on repart sans que le temps nous répare

Alors je parle de nos proches, du temps qui les emporte

Du temps qui laisse des marques, et puis des masques que l’ont porte

Nos bravoures et nos larmes, nos amours et nos drames

Le poids de nos parcours, le poids de nos vingt-et-un grammes

Nos trous noirs et nos flashs, nos coups bas et nos crashs

Et tout c’qu’on dit tout bas, et tous les combats que l’on cache

Car, peu importe de vivre tout, de vivre droit

De vivre fou, de vivre froid, puisqu’on va mourir mille fois

Et, même en mille phrases, j’te jure, les mots me manquent

Et, même en mille phrases, toujours la mort qui me hante

Chacun son propre vide, quand on enterre un être cher

On enterre aussi une partie de sa propre vie

Un deuil est un deuil, j’essaie pas de faire la dif'

Quand on est jeune, on ne meurt pas, on perd la vie

Loin des vices à la mode, je marche seul

Même si je sais que, marcher seul, c’est un peu s’entraîner à la mort

Alors j’ai vraiment l’air anéanti, quand on m’a dit

Que les derniers seront les premiers, disons qu’j’ai ralenti

Repenti mais jamais trop faible

Je vous laisse croire en vos psys, laissez-moi croire en mon prophète

J’ai trop d’frères qui m’relèvent à chaque fois que j’me penche

Mais trop d’frères qui me crèvent et qui me plantent

J’repense à 2Pac et Biggie, le rap game te souhaite la mort

Et, à ta mort, il fait des t-shirts à ton effigie

J’me réfugie jamais dans la rancœur

Papa, j’te porte dans ma tête, et Malik te porte dans son cœur

Mes souvenirs sont vides à ton enterrement

Je ne pleurais pas mon père, moi, je pleurais le grand-père de mon fils

Les sacrifices nous rendent avisés

On ne sait pas vraiment de quoi on est fait tant que l’on n’est pas brisé

Mais on se relève toujours, tu l’vois

Même si perdre tant de proches donne l’impression de mourir mille fois

Mourir mille fois

Mourir mille fois

Mourir mille fois

Laisse-moi croire qu’un «Au revoir» ne nous sépare jamais

Mourir mille fois

Mourir mille fois

Mourir mille fois

Et on repart sans que le temps nous répare

Mourir mille fois

Mourir mille fois

Mourir mille fois

Mourir mille fois

Mourir mille fois

Mourir mille fois

Ik buig als je buigt, ik huil als je huilt

Ik bid als je bidt, dus jouw verdriet is mijn verdriet

Ik tril als je leeft, een hart voor een hart

Omdat ik schijn als jij straalt, sterf ik als jij sterft

Vertel me waarom ben ik buiten adem en koppig?

Waarom hoest ik, waarom stik ik als jij het bent

begraven

Waarom zegt het leven niet wat het kost?

Waarom doden we de tijd, maar het is de tijd die ons allemaal begraaft?

Terwijl de aarde draait zonder spot

De dood geeft niets om jouw twijfels tussen wetenschap en religie

Ik geloof in de hemel zonder bewijs, te veel tranen

En sceptici plagen me en willen mijn hiernamaals Instagram

Ik heb dromen in dollars, het is keihard

Maar ik probeer geen geld te verdienen, ik probeer tijd te besparen

Mijn kwelling is geen modegril

Ik was in de twintig, ik schreef liedjes als "Youssoupha is dead"

Enorm, niemand weet waar mijn hart spijt van heeft

Niemand kent mijn geheime wrok

Ik maak mijn eigen mode, ik heb geen model

En om me onsterfelijk te voelen, ga ik naar begrafenissen van begrafenisondernemers

Tussen het podium en de moskee sleep ik veel wroeging

Ik leid een dubbelleven, krijg ik een dubbele dood?

En mensen geloven alleen wat ze zien

Ik, ik heb zoveel dierbaren verloren, het voelt alsof ik duizend keer dood ga

dood duizend keer

dood duizend keer

dood duizend keer

Laat me geloven dat "Tot ziens" ons nooit scheidt

dood duizend keer

dood duizend keer

dood duizend keer

En we vertrekken weer zonder tijd om ons te repareren

Dus ik heb het over onze dierbaren, de tijd die hen wegneemt

Tijd die sporen achterlaat, en dan de maskers die we dragen

Onze moed en onze tranen, onze liefdes en onze drama's

Het gewicht van onze reizen, het gewicht van onze eenentwintig gram

Onze zwarte gaten en onze flitsen, onze lage slagen en onze crashes

En alles wat we stilletjes zeggen, en alle ruzies die we verbergen

Want het maakt niet uit of je alles leeft, leef eerlijk

Om gek te leven, koud te leven, want we zullen duizend keer sterven

En zelfs in duizend zinnen, ik zweer het, woorden schieten me tekort

En, zelfs in duizend zinnen, altijd de dood die me achtervolgt

Ieder zijn eigen leegte bij het begraven van een dierbare

Je begraaft ook een deel van je eigen leven

Een rouw is een rouw, ik probeer niet het verschil te maken

Als je jong bent, ga je niet dood, je verliest je leven

Verre van modieuze ondeugden, ik loop alleen

Hoewel ik weet dat alleen lopen een soort training is voor de dood

Dus ik zag er echt kapot uit, toen mij werd verteld

Dat de laatste de eerste zal zijn, laten we zeggen dat ik langzamer ging

Berouwvol maar nooit te zwak

Ik laat je geloven in je psychiaters, laat me geloven in mijn profeet

Ik heb te veel broers die me elke keer oppakken als ik voorover buig

Maar te veel broers die me vermoorden en die me planten

Ik denk terug aan 2Pac en Biggie, de rapgame wenst je de dood

En als je sterft, maakt hij t-shirts van je

Ik zoek nooit mijn toevlucht in wrok

Pap, ik draag je in mijn hoofd en Malik draagt ​​je in zijn hart

Mijn herinneringen zijn leeg op je begrafenis

Ik rouwde niet om mijn vader, ik rouwde om de grootvader van mijn zoon

Opofferingen maken ons wijs

We weten pas echt waar we van gemaakt zijn als we kapot zijn

Maar we staan ​​altijd op, zie je

Ook al voelt het verliezen van zoveel dierbaren als duizend keer doodgaan

dood duizend keer

dood duizend keer

dood duizend keer

Laat me geloven dat "Tot ziens" ons nooit scheidt

dood duizend keer

dood duizend keer

dood duizend keer

En we vertrekken weer zonder tijd om ons te repareren

dood duizend keer

dood duizend keer

dood duizend keer

dood duizend keer

dood duizend keer

dood duizend keer