Espérance de vie - Youssoupha

Appelle-moi Youss': on se connaît, Prim’s: on se connaît

Lyriciste Bantou, mais avant tout: on se connaît

Black, Beur, Babtou, de partout: on se connaît

«Parle-nous d’amour avant de nous parler de monnaie, Youss' «C'est c’que me disent les an-ienc', les daronnes, loin des pinces et des

charognes

Et même en iench', je n’ai qu’une seule parole

Quand vient la mort, on t’enterre sans tes milliards

Est-ce que t’as déjà vu un coffre-fort à l’arrière d’un corbillard?

Encore ignare, on m’a dit que le savoir est une arme

Mon frère en prison m’a dit que le parloir est une larme

Aux hommes, aux femmes, enfermés loin des palais

Et qui m’ont apporté leur flamme lors de mes concerts en maisons d’arrêt

J’suis dans l’arène, on me parraine, mais j’ai le trac

Et à c’qu’il paraît on nous traque, je disparais après ce track, putain !

Après la trêve, je ne sors plus

Comment veux-tu qu’je mène une vie de rêve alors que je ne dors plus?

Pour un peu d’or pur, on devient vite des ordures

Et tu le sais déjà: y’a des dégâts, les désaccords durent

L’argent incite les hypocrites à faire semblant

Ils oublieront que je suis Noir quand je leur signerai des chèques en blanc

Checke l’ambiance, la musique est mélancolique

Mais tu peux entrer dans la danse si ton esprit est encore libre

J’délire, mais j’me délivre des grandes gueules, loin des grosses bouches

J’suis plutôt du genre «Enfant seul»: demande à Ox' Pucc'

Ils osent tous dire que le ghetto c’est cool, téma

Les mômes poussent pendant que les métaux s'écroulent, et moi

J’vois leurs sourires tout jaunes

La rue nous tue, certains la traitent comme une mère, alors je l’appelle «Véronique Courjault»

Pour toutes les zones, loin du pays des merveilles

Ce pays est beau?

Va dire ça aux gens de Montfermeil

J’m'éveille, rêve de plage pour les p’tits reufs, pas d’une terre infâme

Car faut pas croire qu’on fait du surf sur un terrain vague

Mais comment on s'évade?

On vient déjà de loin

On était déjà dans les vapes quand on avait vingt ans de moins

Dis-leur qu’on n’est pas fêlés, les médias n’en parlent pas

Marre de regarder la télé car la télé ne nous regarde pas

Et ils nous parlent de consommer plus à Noël

Si ils pouvaient, ils nous mettraient même des spots de pub dans nos rêves

Même cette vie devient commerce, entre risque et ristourne

Va dire aux commères que j’veux vivre de mes disques et de mes discours

Je cours pour ne pas tomber comme un domino

Si dans ce biz faut le bras long, je suis la Vénus de Milo

Et quand mon stylo porte plainte, c’est pas d’la provocation

On me conseille de faire le point, je fais des points d’interrogation

Pourquoi j’n’ai pas peur de ma mort mais de celle de mes proches?

Pourquoi Marianne a des remords: mais qu’est-ce qu’elle me reproche?

Sur l’identité nationale, qu’on me corrige

Mais mes ancêtres avaient-ils vraiment la gueule de Vercingétorix?

Moi j’ai la rhétorique du bled et de nos banlieues froides

Mon cœur est si torride, que je ne peux pas tout dire en deux phrases

Alors je frappe les esprits au bon endroit

J’suis un éternel incompris, donc seul l'Éternel me comprendra

Ça part en drame, l’orgueil est une maladie

Quand des hommes et des femmes pensent avoir le monopole du Paradis

Fuck les religieux mégalos

J’préfère un athée qui s’comporte comme un croyant qu’un croyant qui s’comporte

comme un salaud

J’me jette à l’eau avec ce texte un peu bavard

J’ai payé le taro, mais la crise a fini par m’avoir

J’voulais savoir comment faire plus de thunes dans le circuit

J’ai demandé à la Lune, elle m’a pris pour Nicola Sirkis

Ne sois pas si triste, mauvais karma

Quand tous les rêves de la street viennent à tourner au carnage

Car moi, le temps des briques m’a dépassé

Et la vie, c’est comme un Bic: tu peux bien faire une croix sur tes erreurs,

mais pas les effacer

Trop fâché, mais assez ivre pour sourire

J’sais pas si l’espoir fait vivre, mais moi il m’empêche de mourir

Et l’amour peut me nourrir, d’un coup mon pouls s’accélère

Je veux être un homme heureux, histoire de chialer comme William Sheller

Et si parfois, j’ai l’air loin de la tourmente, Maman

Ma vie est belle, mais il y a toujours toi qui manques, Maman

J’pourrais chanter comme je suis fier, mais sans prétention

Dieu accepte surtout les prières, pas les belles chansons

La seule rançon, c’est le salut des gens qu’on aime: Amin

Pas de tension, on gagne tous à se connaître: Amin

Avoir toutes les vertus est impossible

J’ai une pensée pour tous les gens que j’ai perdus, pour tous les vôtres aussi

Le nombre de mesures de ce texte, si t’y penses

Est juste égal à l'âge moyen de l’espérance de vie en France

Mais ce n’est pas une question d'âge, de chiffres et de stats

Moi je te parle surtout de rage, de kif et d’espoir

Espérance de vie

Noem me Youss': we kennen elkaar, Prim's: we kennen elkaar

Bantoetekstschrijver, maar vooral: we kennen elkaar

Zwart, Beur, Babtou, van overal: we kennen elkaar

"Vertel ons over liefde voordat je met ons over geld praat, Youss'

aas

En zelfs in iench', ik heb maar één woord

Als de dood komt, begraven we je zonder je miljarden

Heb je ooit een kluis achter in een lijkwagen gezien?

Nog steeds onwetend, kreeg ik te horen dat kennis een wapen is

Mijn broer in de gevangenis vertelde me dat de salon een traan is

Aan de mannen, aan de vrouwen, opgesloten van de paleizen

En wie bracht me hun vlam tijdens mijn concerten in gevangenissen

Ik ben in de arena, ik ben gesponsord, maar ik ben nerveus

En het lijkt erop dat we worden gevolgd, ik verdwijn na dit nummer, verdomme!

Na de wapenstilstand ga ik niet meer uit

Hoe verwacht je dat ik een droomleven leid als ik niet kan slapen?

Voor een beetje puur goud worden we snel afval

En je weet het al: er is schade, de meningsverschillen duren

Geld laat hypocrieten doen alsof

Ze zullen vergeten dat ik zwart ben als ik hun blanco cheques teken

Check de stemming, de muziek is melancholisch

Maar je kunt meedansen als je geest nog vrij is

Ik ben aan het ijlen, maar ik bevrijd mezelf van grote monden, verre van grote monden

Ik ben meer een 'eenzaam kind' type: vraag het maar aan Ox' Pucc'

Ze durven allemaal te zeggen dat het getto cool is, tema

Kinderen groeien terwijl metalen afbrokkelen, en ik

Ik zie hun gele glimlach

De straat doodt ons, sommigen behandelen haar als een moeder, dus ik noem haar "Véronique Courjault"

Voor alle gebieden, weg van wonderland

Dit land is mooi?

Zeg dat maar tegen de mensen van Montfermeil

Ik word wakker, droom van een strand voor de kleintjes, niet van een berucht land

Want denk niet dat we surfen op een woestenij

Maar hoe ontsnappen we?

We komen al een heel eind

We schrokken al toen we twintig jaar jonger waren

Zeg ze dat we niet gek zijn, de media praten er niet over

Moe van het tv-kijken omdat de tv ons niet kijkt

En ze vertellen ons dat we meer moeten consumeren met Kerstmis

Als ze konden, zouden ze zelfs reclame in onze dromen zetten

Zelfs dit leven wordt handel, tussen risico en korting

Ga de roddels vertellen dat ik van mijn platen en mijn toespraken wil leven

Ik ren zodat ik niet val als een dominosteen

Als het in deze business een lange arm kost, ben ik de Venus van Milo

En als mijn pen klaagt, is het geen provocatie

Ik krijg het advies om de balans op te maken, ik maak vraagtekens

Waarom ben ik niet bang voor mijn dood, maar voor die van mijn dierbaren?

Waarom Marianne berouw heeft: maar wat neemt ze mij kwalijk?

Corrigeer me over nationale identiteit

Maar leken mijn voorouders echt op Vercingetorix?

Ik heb de retoriek van de bloedde en onze koude buitenwijken

Mijn hart is zo heet, ik kan het niet allemaal in twee zinnen zeggen

Dus ik raakte de geesten op de juiste plaats

Ik word eeuwig verkeerd begrepen, dus alleen de Eeuwige zal mij begrijpen

Het is een drama, trots is een ziekte

Wanneer mannen en vrouwen denken dat ze het monopolie van de hemel hebben

Fuck de religieuze megalos

Ik heb liever een atheïst die zich gedraagt ​​als een gelovige dan een gelovige die zich gedraagt

als een klootzak

Ik gooi mezelf in het water met deze ietwat spraakzame tekst

Ik heb de taro betaald, maar de crisis heeft me eindelijk te pakken

Ik wilde weten hoe ik meer geld kon verdienen in het circuit

Ik vroeg de maan, ze nam me voor Nicola Sirkis

Wees niet zo verdrietig, slechte karma

Wanneer alle straatdromen in bloedbad veranderen

Voor mij is de tijd van de stenen aan mij voorbijgegaan

En het leven is als een bic: je kunt je fouten vergeten,

maar verwijder ze niet

Te gek, maar dronken genoeg om te glimlachen

Ik weet niet of hoop leven geeft, maar het zorgt ervoor dat ik niet dood ga

En liefde kan me voeden, plotseling versnelt mijn hartslag

Ik wil een gelukkig man zijn, huil gewoon zoals William Sheller

En als ik soms ver van de onrust lijk, mam

Mijn leven is mooi, maar je mist altijd, mam

Ik zou kunnen zingen alsof ik trots ben, maar pretentieloos

God accepteert meestal gebeden, geen mooie liedjes

Het enige losgeld is de redding van de mensen van wie we houden: Amin

Geen spanning, we leren elkaar allemaal kennen: Amin

Alle deugden hebben is onmogelijk

Ik heb een gedachte voor alle mensen die ik heb verloren, ook voor al die van jullie

Het aantal maten van deze tekst, als je erover nadenkt

Is net gelijk aan de gemiddelde leeftijd van de levensverwachting in Frankrijk

Maar het gaat niet om leeftijd, cijfers en statistieken

Ik heb het vooral met jou over woede, kif en hoop

Levensverwachting