Weather Die - Young and Heartless

I called in sick to wash my feet in the Atlantic saltwater.

I’m a real cold sitter, I’m a real go-getter it seems.

My God, I’ve never been so happy.

I could feel the black water of the sea crawling up my sleeves.

I was the only person in the world not apologizing for a thing.

Just a light head, and a shiny metal hook in my mouth.

I could have died and been dragged for miles on the bottom of the ocean.

I was free.

And I don’t know why, it’s easier to cry than hold strong and be brave.

And I don’t know why that summer ever ended.

They all gave you names, made you feel awful.

It was your weak wrists and your delicate knees that made you feel so down and

out.

Then you played doctor on yourself, tried to be magazine beautiful.

You climbed out your window late at night.

You grew a pair of wings and flew over my neighbors house, and I don’t think

you are coming back but some days I see you.

And I don’t know why, it’s easier to cry than hold strong and be brave.

And I don’t know why the Devil takes their lives but leaves their faces,

like a movie in my head I’d like to stop.

Ik heb me ziek gemeld om mijn voeten te wassen in het zoute Atlantische water.

Ik ben een echte koude oppas, ik ben een echte doorzetter, zo lijkt het.

Mijn God, ik ben nog nooit zo gelukkig geweest.

Ik voelde het zwarte water van de zee in mijn mouwen kruipen.

Ik was de enige persoon ter wereld die zich nergens voor verontschuldigde.

Gewoon een licht hoofd en een glimmende metalen haak in mijn mond.

Ik had kunnen sterven en kilometers op de bodem van de oceaan worden gesleept.

Ik was vrij.

En ik weet niet waarom, het is gemakkelijker om te huilen dan sterk te blijven en moedig te zijn.

En ik weet niet waarom die zomer ooit eindigde.

Ze gaven je allemaal namen, gaven je een vreselijk gevoel.

Door je zwakke polsen en je tere knieën voelde je je zo neerslachtig en...

uit.

Toen speelde je dokter op jezelf, probeerde je tijdschrift mooi te zijn.

Je bent 's avonds laat uit je raam geklommen.

Je liet een paar vleugels groeien en vloog over het huis van mijn buren, en ik denk van niet

je komt terug, maar op sommige dagen zie ik je.

En ik weet niet waarom, het is gemakkelijker om te huilen dan sterk te blijven en moedig te zijn.

En ik weet niet waarom de duivel hen van het leven berooft, maar hun gezichten verlaat,

als een film in mijn hoofd zou ik willen stoppen.