На краю - YARMAK

Я видел не мало, я видел не мало,

Я видел, я видел…

Давай!

Я видел не мало обиды и зла, и как бы судьба меня не занесла —

Я выдержу точно удары по почкам.

Не будет конца, а будет три точки.

Дорога виляет, по темрям ныряя, я теперь мало кому доверяю.

Просто сижу, че-то пишу, сам по земле ковыляю.

Я думал все просто, мир для добра создан.

Безумно верю, но не все решают звезды.

Держу удачу и какова ее цена,

Что такое слава для обычного пацана?

Не было бабок, дорогих тряпок — пара штанов, парочка тапок.

Пара людей, которые верят, пару рублей на кармане в добавок.

Куча мелочных мнений, куча песка и сомнений,

Куча клоунов в Gucci у деловых оленей.

А я в себе все ношу, спасает музло и старенький Shure.

Душу открою, сердце заноет, сяду тречок напишу.

С великим порывом, немного с надрывом, верой и надеждой в глазах,

Жизнь доведет до обрыва, помни: ни шагу назад!

Припев:

А я будто стою на краю, и назад мне дороги не видно.

Еще шаг, и я в чуждом Раю, а мне в Рай, так вот соваться стыдно!

А я будто стою на краю, и назад мне дороги не видно.

Еще шаг, и я в чуждом Раю, а мне в Рай, так вот соваться стыдно!

Не будет обидно за все те дела.

Ведь все эти треки пишу не со зла.

Послал бы подальше!

Так же, как раньше.

Дышу правдой музла.

Что видел во снах, кто дал этот знак, 2010, другая весна.

Я че-то писал, во что-то так верил, пока все искали счастья масла.

Все на стакане.

Мой город в яме, где не видно звезд.

Ходим по грани, в кране вода из материнских слез.

— Санечка, нафиг тот рэп?

Все вокруг будут смеяться!

Я покинул этот мир, куда не хочу возвращаться.

Не было шанса, нужно сражаться.

Если пошел — нельзя облажаться!

Сколько людей — столько и мнений.

Всегда за спиной будут шептаться!

Куча левых коментов, и куча умников в сети.

Сидит какой-то *издючёк и хэйтит мой первый CD.

В голове опять туман, вижу хмурые дома,

Я всегда, брат, улыбаюсь, чтобы не сойти с ума!

Делаю свое музло, и не хватаю звезд из лужи.

Хуже, брат, уже не будет, — я прошёл все стужи.

Припев:

А я будто стою на краю, и назад мне дороги не видно.

Еще шаг, и я в чуждом Раю, а мне в Рай, так вот соваться стыдно!

А я будто стою на краю, и назад мне дороги не видно.

Еще шаг, и я в чуждом Раю, а мне в Рай, так вот соваться стыдно!

А я будто стою на краю…

А я будто стою на краю, и назад мне дороги не видно.

Еще шаг, и я в чуждом Раю, а мне в Рай, так вот соваться стыдно!

А я будто стою на краю, и назад мне дороги не видно.

Еще шаг, и я в чуждом Раю, а мне в Рай, так вот соваться стыдно!

Ik zag veel, ik zag veel,

Ik zag, ik zag...

Laten we!

Ik zag veel wrok en kwaad, en hoe het lot me ook bracht...

Ik zal zeker slagen tegen de nieren weerstaan.

Er komt geen einde aan, maar er zullen wel drie punten zijn.

De weg slingert, duikend door de duisternis, ik vertrouw nu maar weinig mensen.

Ik zit gewoon, schrijf iets, hobbel zelf op de grond.

Ik dacht dat alles eenvoudig was, de wereld is gemaakt voor goedheid.

Ik geloof waanzinnig, maar niet alles wordt bepaald door de sterren.

Ik houd geluk en wat is de prijs,

Wat is roem voor een gewoon kind?

Er waren geen oma's, dure vodden - een broek, een paar pantoffels.

Een paar mensen die geloven, een paar roebels in mijn zak bovendien.

Een hoop onbeduidende meningen, een hoop zand en twijfels,

Een stelletje clowns in Gucci met zakenherten.

En ik draag alles in mezelf, de muzlo en de oude Shure redden me.

Ik zal mijn ziel openen, mijn hart zal pijn doen, ik zal gaan zitten en een nummer schrijven.

Met een grote impuls, een beetje met angst, geloof en hoop in de ogen,

Het leven zal tot een klif leiden, onthoud: geen stap terug!

Refrein:

En ik schijn op de rand te staan, en ik kan de weg terug niet zien.

Nog één stap en ik ben in een buitenaards paradijs, en ik ben in het paradijs, dus het is zonde om me ermee te bemoeien!

En ik schijn op de rand te staan, en ik kan de weg terug niet zien.

Nog één stap en ik ben in een buitenaards paradijs, en ik ben in het paradijs, dus het is zonde om me ermee te bemoeien!

Je zult niet beledigd zijn door al die dingen.

Ik schrijf al deze nummers tenslotte niet vanuit het kwade.

Ik zou het wegsturen!

Net als eerst.

Ik adem de waarheid van de muziek.

Wat ik in mijn dromen zag, wie gaf dit teken, 2010, nog een lente.

Ik schreef iets, ik geloofde ergens in, terwijl iedereen op zoek was naar het geluk van olie.

Alles zit in het glas.

Mijn stad ligt in een gat waar je de sterren niet kunt zien.

We lopen langs de rand, in de kraan staat water uit moeders tranen.

- Sanechka, wat is dat verdomme voor rap?

Iedereen in de buurt zal lachen!

Ik verliet deze wereld waar ik niet wil terugkeren.

Er was geen kans, je moet vechten.

Als je gaat, kun je het niet verpesten!

Hoeveel mensen - zoveel meningen.

Ze zullen altijd achter je rug om fluisteren!

Een stel linkse opmerkingen en een stel slimme mensen op het net.

Een soort *scumbag zit en haat mijn eerste cd.

Er hangt weer mist in mijn hoofd, ik zie sombere huizen,

Ik lach altijd, broer, om niet gek te worden!

Ik doe mijn muzlo, en ik grijp de sterren niet uit de plas.

Erger nog, broer, het zal niet meer zijn - ik heb de kou doorstaan.

Refrein:

En ik schijn op de rand te staan, en ik kan de weg terug niet zien.

Nog één stap en ik ben in een buitenaards paradijs, en ik ben in het paradijs, dus het is zonde om me ermee te bemoeien!

En ik schijn op de rand te staan, en ik kan de weg terug niet zien.

Nog één stap en ik ben in een buitenaards paradijs, en ik ben in het paradijs, dus het is zonde om me ermee te bemoeien!

En ik schijn op de rand te staan...

En ik schijn op de rand te staan, en ik kan de weg terug niet zien.

Nog één stap en ik ben in een buitenaards paradijs, en ik ben in het paradijs, dus het is zonde om me ermee te bemoeien!

En ik schijn op de rand te staan, en ik kan de weg terug niet zien.

Nog één stap en ik ben in een buitenaards paradijs, en ik ben in het paradijs, dus het is zonde om me ermee te bemoeien!