Я стервенею - Янка Дягилева

Я неуклонно стервенею с каждым смехом, с каждой ночью,

С каждым выпитым стаканом,

Я заколачиваю двери, отпускаю злых голодных псов

С цепей на волю —

Некуда деваться, нам остались только сбитые коленки…

Я неуклонно стервенею с каждым разом…

Я обучаюсь быть железным продолжением ствола,

Hачалом у плеча приклада,

Сядь, если хочешь — посиди со мною рядышком на лавочке,

Покурим, глядя в землю.

Hекуда деваться, нам достались только грязные дороги…

Я неуклонно стервенею с каждым шагом…

Я неуклонно стервенею с каждой шапкой милицейской,

С каждой норковою шапкой,

Здесь не кончается война, не начинается весна,

Hе продолжается детство —

Hекуда деваться, нам остались только сны и разговоры…

Я неуклонно стервенею с каждым разом,

Я неуклонно стервенею с каждым шагом,

Я неуклонно стервенею с каждым часом…

Ik ben gestaag aan het zeuren met elke lach, met elke nacht,

Bij elk glas dat je drinkt,

Ik ga de deuren aan boord, laat de boze hongerige honden gaan

Van kettingen naar vrijheid -

We kunnen nergens heen, we zitten alleen met gebroken knieën...

Ik word steeds bitchier elke keer...

Ik leer een ijzeren verlengstuk van de romp te zijn,

Beginnend bij de schouder van de kolf,

Ga zitten, als je wilt - ga naast me op de bank zitten,

Laten we roken, kijkend naar de grond.

Nergens te gaan, we hebben alleen vuile wegen ...

Ik word steeds bitchier met elke stap...

Ik ben gestaag aan het zeuren met elke politiepet,

Bij elke nertsenhoed

Oorlog houdt hier niet op, de lente begint niet,

Jeugd gaat niet door -

We kunnen nergens heen, we blijven achter met alleen dromen en gesprekken...

Ik ben gestaag aan het zeuren elke keer

Ik ben gestaag aan het zeuren met elke stap,

Ik word steeds bitchier met het uur...