We Are the Wind - Xiphea

It was the third morning since they had left their home

They started walking into the forest

They saw a lovely bird and they did follow it — just for one song

It landed on a roof, oh of a little house

The walls were made of bread and sugar windows

A candy paradise, a nagging hunger!

They broke off a piece

«Nibble, nibble, little rat — it’s my house you’re nibbling at!»

We are the wind or the stormy weather, a soft and a passing breeze

That plays in the trees forever

We are no children, who have come to the sweetest heaven

We are just a passing breeze that plays in the trees forever

And they went on eating sweets — Well it was dangerous

And it made them want more — A craving like a curse!

They broke a piece of bread and grabbed a window- pane

It creaked and cracked

Suddenly that voice again from the inside of the house

Eerily, it frightened them and there was no way out

It sounded like a knife and left them terrified — Once more they lied:

We are the wind or the stormy weather, a soft and a passing breeze

That plays in the trees forever

We are no children, who have come to the sweetest heaven

We are just a passing breeze that plays in the trees forever

Het was de derde ochtend sinds ze hun huis hadden verlaten

Ze begonnen het bos in te lopen

Ze zagen een mooie vogel en ze volgden hem — alleen voor één liedje

Het landde op een dak, oh wat een klein huis!

De muren waren gemaakt van brood en suikerramen

Een snoepparadijs, een knagende honger!

Ze braken een stuk af

«Knabbel, knabbel, kleine rat — het is mijn huis waar je aan knabbelt!»

Wij zijn de wind of het stormachtige weer, een zachte en een passerende bries

Dat speelt voor altijd in de bomen

Wij zijn geen kinderen, die naar de zoetste hemel zijn gekomen

We zijn slechts een voorbijgaande bries die voor altijd in de bomen speelt

En ze gingen door met het eten van snoep — Nou, het was gevaarlijk

En het zorgde ervoor dat ze meer wilden - Een verlangen als een vloek!

Ze braken een stuk brood en pakten een ruit

Het kraakte en kraakte

Plots komt die stem weer uit het huis

Griezelig, het maakte hen bang en er was geen uitweg

Het klonk als een mes en liet hen doodsbang - Opnieuw logen ze:

Wij zijn de wind of het stormachtige weer, een zachte en een passerende bries

Dat speelt voor altijd in de bomen

Wij zijn geen kinderen, die naar de zoetste hemel zijn gekomen

We zijn slechts een voorbijgaande bries die voor altijd in de bomen speelt