Gracious Fate - Xiphea

Once two lovers lived they wished for a child

Next to their house there lived a witch of great might

One day the wife took a look in the enchanted garden

And saw the rampion

Oh I shall die!

How much I long for this!

My last salvation grows in her grass

I don’t know why my craving hurts so much

Oh, would you please redeem me from pain?"

He- cause he really loved his wife so

much- could never even think of losing her

So in the twilight he climbed a wall

to get into the garden — a foolish plan

Suddenly he couldn’t breathe — couldn’t go ahead

The witch was standing right before him

With angry eyes she said: «I will let you live»

But she cried a spell and swore at him:

«Your child that will come to the world must be given to me…

The price of my good rampion!»

A broken mind — He promised everything

But all she showed was an unpleasant smile

12 years went by — That witch appeared and shut

Their pretty girl in a tower of darkness

No door, no step, just a tiny window

«Let down your hair!

I will climb up to you

You must obey!

Twenty ells above»

Oh, gracious fate!

Will there be love for her in the dark?

The son of the king was riding through the wood

He came to the tower and he fell in love

With a voice so gentle, with a voice so sweet

He listened to a song and he watched the scene

When he cried her name, he met the pretty girl

They married at one night and they planned to go

But the witch found out and she told a lie

Desperate he sprang, wasn’t dead but blind

For several years he traveled from near to far

His grief stopped forever as he heard a song, he knew by heart

Oh, he arrived at where she lived and dreamed

As she caught sight of his shape she did freeze

But then she cried — Her tears cleared out his eyes

And he could see again, both were united

Oh, gracious fate!

Toen er twee geliefden leefden, wilden ze een kind

Naast hun huis woonde een heks van grote macht

Op een dag nam de vrouw een kijkje in de betoverde tuin

En zag de rampion

Oh, ik ga dood!

Wat verlang ik hiernaar!

Mijn laatste redding groeit in haar gras

Ik weet niet waarom mijn verlangen zo'n pijn doet

Oh, wil je me alsjeblieft van pijn verlossen?"

Hij- omdat hij zo veel van zijn vrouw hield

veel- kon er niet eens aan denken haar te verliezen

Dus in de schemering klom hij op een muur

om in de tuin te komen — een dwaas plan

Plotseling kon hij niet ademen - kon niet verder gaan

De heks stond vlak voor hem

Met boze ogen zei ze: «Ik zal je laten leven»

Maar ze riep een spreuk en vloekte tegen hem:

«Uw kind dat naar de wereld zal komen, moet aan mij worden gegeven...

De prijs van mijn goede rampion!»

Een gebroken geest — hij beloofde alles

Maar ze toonde alleen een onaangename glimlach

Er gingen 12 jaar voorbij — Die heks verscheen en zweeg

Hun mooie meisje in een toren van duisternis

Geen deur, geen opstapje, alleen een klein raam

«Laat je haar los!

Ik klim naar je toe

Je moet gehoorzamen!

Twintig ellen boven»

O, genadig lot!

Zal er liefde voor haar zijn in het donker?

De zoon van de koning reed door het bos

Hij kwam naar de toren en hij werd verliefd

Met een stem zo zacht, met een stem zo lief

Hij luisterde naar een nummer en hij keek naar de scène

Toen hij haar naam riep, ontmoette hij het mooie meisje

Ze trouwden op een avond en ze waren van plan om te gaan

Maar de heks kwam erachter en ze vertelde een leugen

Wanhopig sprong hij op, was niet dood maar blind

Jarenlang reisde hij van dichtbij naar ver

Zijn verdriet stopte voor altijd toen hij een lied hoorde dat hij uit zijn hoofd kende

Oh, hij kwam aan waar ze woonde en droomde

Toen ze zijn vorm zag, bevroor ze

Maar toen huilde ze — Haar tranen schoten uit zijn ogen

En hij kon weer zien, beiden waren verenigd

O, genadig lot!