Nie przyszliśmy tu by przegrać 2 - WSRH, Sarius, Bonson

Nie przyszliśmy tu by przegrać, wyprzedzam swój czas, ciągle mam jetlag

Ta banda wywłok na nasz widok ćwiczy mięśnie kegla

Nie ma przebacz, otwieramy drzwi z buta jak Specnaz

A na drabinie życia wspinam się po kruchych szczeblach

W miejscu serca dudni pokryta szronem skała

Brud z zaświatów bije brawo, kiedy biorę zamach

Jak chcesz nogi nam podkładać to ortopedę pozdrów

Bo gniotę śródstopia niczym gąsienice czołgu

Ziom, mam w oku błysk, matkojebco, jestem Scott Summers

Syn Odyna, w lewej ręce mic, a młot w prawej

Zdala od plotkarek, flow kładę na bicie, brat

Jeśli się wpierdole w kanał, to będę jak Killer Croc

Widzę świat takim jak jest, na tle gaśnie śmiech

Jedynym zwycięzcą na wojnie tu jest zawsze śmierć

Zaciskam palce w pięść i nie zamulam

Ave WSRH morituri te salutant

Mam 27 lat, więc życie przede mną

Połowę z tego wciąż w pogoni za byciem legendą

Połowy z tego nie pamiętam, melanż zabrał mi zdrowie

Bo częściej widze dno butelki, kurwa, zamiast tych spojrzeń

Jak byłem gnojem chciałem z rapu furę, dom na plaży

Śmieszne marzenia, ale każdy tu se coś tam marzy

Śmieszne marzenia czas nam zabrał i tak

Jadę z kolejną sztuką znowu zagrać, zachlać i spać

Kolejne miasta, czasem pełne sale, czasem plecak

Kieliszki wódy, szlugi, czasem jointy, czasem ściecha

27 lat, mentalnie jakby dalej dzieciak

A moi ludzie czasem patrzą na mnie jak nie przestać

Lapsów gaszę jak kiepa

Rap to krew i emocje, a nie lateks na plecach

Ciąg do wódy ojcu, dobre serce matce zawdzięczam

Pięści braci w gotowości zawsze jak ktoś zaszczeka

Przestań

Nauka nie poszła w las, mimo że czas nam porył łby

Chłopaki z Winkli chcą się przesiąść do tych S-klas

Nikt nie dba o wczoraj, potrafimy sami wyjść z wnyk

Bruku wyrwy nie przyszliśmy tu by przegrać

Nic o nas bez nas, gdzie widnokrąg wciąż cisnę

W ambicjach tonie strach, mogę wyciągnąć doń brzytwę

I drży każda z membran, gdy rozmontowuje fyrtel

A te blizny po błędach pokrywa nam pigment

Patrz

W pracy nie ciśnie krawat, na stole stygnie kawa

Po ośkach lata w stronę słońca jak kaledakapa

Nie czas na szabat, nadal manna nam na łby nie pada

Nie czeka wakat na nas, Tobie raperzy na końcu da tata

Mówię im nara, jak kiedyś powiem to papierosom

Lekko styrany srebrny SUV sunie szosą

Za nami pół Poznania, drugie pół goni własny ogon

Oni jak wczorajsze krople dżdżu — tyle mnie obchodzą

Rejon, kryształ 5,0

Czysta dwa zero

Dziwka za friko sprzeda cholerą święty rejon

Nie mówi się «Elo» niepewnym frajerom

Stanikom poddasz tu złoto i euro otworzą się

Jakbyś znał złote hasełko

Nie chce wielu rzeczy, ale w sumie jest mi wszystko jedno

Każdy tu układa klocki, ale to moje nie śmierdzą

Nie przychodzę stamtąd, żeby przegrać

Z komunii pamiątki, każdy się rodzi jako syn Boży, dostaje talent

Potem dorasta i łapie psychozę, psychotropy z dragiem, zaczyna bić mamę

Te same bloki co niby są ładne

Bo odmalowane w kolory gówniane

Stamtąd pochodzę i stamtąd atrament

Wdychałem na świeżo, gdy pokrył ścianę

Dostałeś info, dałem plamę, złe info dostałeś

Wypierdalać, zamknąć ryło

Trzymam z dala tych, co szydzą, a nie było ich tu nigdzie wcale

Dziś pijemy, bo wygrałem

Idź se nalej

We zijn hier niet gekomen om te verliezen, ik ben mijn tijd vooruit, ik heb nog steeds een jetlag

Dit stelletje lunges, bij het zien van ons, trainen de kegelspieren

Nee vergeven, we openen de deur met een schoen als Spetsnaz

En op de levensladder beklim ik kwetsbare sporten

Een met vorst bedekte rots rommelt op de plaats van het hart

Het vuil van het hiernamaals applaudisseert als ik een schommel neem

Als je onze voeten op ons wilt leggen, zeg dan hallo tegen de orthopeed

Omdat ik mijn middenvoet verpletter als de sporen van een tank

Kerel, ik heb een twinkeling in mijn ogen, klootzak, ik ben Scott Summers

Odins zoon, microfoon in linkerhand en hamer in rechter

Weg van de roddelaars, zet ik stroom op het kloppen, broer

Als ik in het kanaal kom, ben ik Killer Croc

Ik zie de wereld zoals hij is, het gelach verdwijnt op de achtergrond

De enige winnaar in een oorlog is de dood hier

Ik bal mijn vingers tot een vuist en breng hem niet tot zwijgen

Ave WSRH morituri te salutant

Ik ben 27, dus mijn leven ligt voor me

De helft ervan streeft er nog steeds naar een legende te zijn

Ik herinner me de helft niet meer, de melange kostte mijn gezondheid

Omdat ik de bodem van de fles meer zielig zie dan die blikken

Toen ik een klootzak was, wilde ik een kar van rap, een huis op het strand

Grappige dromen, maar iedereen hier droomt ergens van

Grappige dromen hebben toch onze tijd gekost

Ik ga met nog een toneelstuk om weer te spelen, stikken en slapen

Meer steden, soms volle zalen, soms een rugzak

Glazen water, stoofschotels, soms joints, soms stinkend

27 jaar oud, mentaal alsof hij nog een kind is

En mijn mensen kijken me soms aan als ik doorga

Ik reed ronden als een loser

Rap is bloed en emotie, geen latex op de rug

Ik ben mijn vader een goed hart verschuldigd om te drinken

De vuisten van de broers staan ​​altijd klaar als iemand blaft

Stop

De wetenschap ging niet het bos in, ook al heeft de tijd ons gekost

De jongens van Winkli willen overstappen naar deze S-klassen

Niemand geeft om gisteren, we kunnen zelf uit de strik komen

Kasseien, we zijn hier niet gekomen om te verliezen

Niets over ons zonder ons, waar de horizon nog steeds wordt ingedrukt

Angst verdrinkt in ambitie, ik kan er een scheermes voor trekken

En elk diafragma trilt terwijl het de fyrtel . uit elkaar haalt

En deze insectenlittekens zijn bedekt met pigment

Kijken

Op het werk drukt de stropdas niet, de koffie koelt af op tafel

Het vliegt op de assen naar de zon als een kaledakapa

Het is niet de tijd voor de sabbat, we hebben nog steeds geen manna op ons hoofd

Er staat ons geen vacature te wachten, de rappers geven je op het einde de papa

Ik zeg ze gedag als ik het op een dag tegen de sigaretten zeg

De licht versleten zilveren SUV glijdt over de weg

De helft van Poznań ligt achter ons, de andere helft jaagt zijn eigen staart na

Ze zijn als de regendruppels van gisteren - het kan me zoveel schelen

Regio, kristal 5.0

Pure twee nul

Een hoer verkoopt gratis een verdomde heilige wijk

Je zegt geen 'Elo' tegen onzekere losers

Je geeft hier goud aan beha's en de euro gaat open

Alsof je het gouden wachtwoord kent

Ik wil niet veel dingen, maar het kan me niet echt schelen

Iedereen plaatst hier stenen, maar de mijne stinkt niet

Ik kom daar niet vandaan om te verliezen

Door de gemeenschap van souvenirs wordt iedereen geboren als een zoon van God, krijgt talent

Dan groeit hij op en krijgt een psychose, psychofarmaca, begint zijn moeder te slaan

Dezelfde blokken zijn leuk

Omdat opnieuw geschilderd in shit kleuren

Daar kom ik vandaan en daar komt de inkt vandaan

Ik ademde vers in terwijl het de muur bedekte

Je hebt de info, ik heb je een plekje gegeven, je hebt de verkeerde info

Ga verdomme eruit, sluit het hol

Ik houd degenen weg die spotten en ze waren helemaal nergens te vinden

Vandaag drinken we omdat ik heb gewonnen

Ga door en giet