Vanzetti's Letter #1 and #2 - Woody Guthrie

The year, it is 1927, an' the day is the third day of May;

Town is the city called Boston, an' our address this dark Dedham jail

To your honor, the Governor Fuller, to the council of Massachussetts state

We, Bartolomo (sic) Vanzetti, an' Nicola Sacco, do say:

Confined to our jail here at Dedham an' under the sentence of death

We pray you do exercise your powers an' look at the facts of our case

We do not ask you for a pardon, for a pardon would admit of our guilt;

Since we are both innocent workers, we have no guilt to admit

We are both born by parents in Italy, can’t speak English too well;

Our friends of labor are writin' these words, back of the barsin our cell

Our friends say if we speak too plain, sir, we may turn your feelings away

Widen these canyons between us, but we risk our life to talk plain

We think, sir, that each human bein' is in close touch with all of man’s kind

We think, sir, that each human bein' knows right from the wrong in his mind

We talk to you here as a man, sir, even knowing our opinions divide;

We didn’t kill the guards at South Braintree, nor dream of such a terrible crime

We call your eye to this fact, sir, we work with our hand and our brain;

These robberies an' killings, were done, sir, by professional bandit men

Sacco has been a good cutter, Mrs. Sacco their money has saved;

I, Vanzetti, l could have saved money, but I gave it as fast as received

L’m a dreamer, a speaker, an' a writer;

I fight on the working folks' side

Sacco is Boston’s fastest shoe trimmer, and he talks to the husbands and wives

We hunted your land, and we found it, hoped we’d find freedom of mind

Built up your land, this Land of the Free, an' this is what we come to find

If we was those killers, good Governor, we’d not be so dumb and so blind

To pass out our handbills and make workers' speeches, out here by the scene of

the crime

Those fifteen thousands of dollars the lawyers and judge said we took

Do we, sir, dress up like two gentlemen with that much in our pocketbook?

Our names are on the long list of radicals of the Federal Government, sir

They said that we needed watching as we peddled our literature

Judge Thayer’s mind’s made up, sir, when we walked into the court;

Well, he called us anarchistic bastards, said lots of other things worse

They brought people down there to Brockton to look through the bars of our cell

Made us act out the motions of the killers, and still not so many could tell

Before the trial ever started, the jury foreman did say

An' he cussed us an' said, «Damn they, well, they’d ought to hang anyway.»

Our fatal mistake was carryin' our guns, about which we had to tell lies

To keep the police from raiding the homes of workers believing like us

A labor paper, or a picture, a letter from a radical friend

An old cheap gun like you keep around home, would torture good women and men

We all feared deporting and whipping, torments to make us confess

The place where the workers are meeting, the house, your name, and address

Well.

the officers said we feared something which they called a consciousness

of guilt

We was afraid of wreckin' more homes, and seein' more workers' blood spilt

Well, the very first question they asked us was not about killing the clerks

But things about our labor movement, and how our trade union works

Oh, how could our jury see clearly, when the lawyers, and judges, and cops

Called us low type Italians, said we looked just like regular wops

Draft dodgers, gun packers, anarchists, these vulgar sounding names

Blew dust in the eyes of jurors, the crowd in the courtroom the same

We do not believe, sir, that torture, beatings, and killings and pains

Will lift man’s eyes to a highest of view an' break his bilbos and chains

We believe that you must struggle for freedom before your freedom you’ll gain

Freedom from fear, sir, and greed, sir, and your freedom to think higher things

This fight, sir, is not a new battle, we did not make it last night

'Twas fought by Godwin, Shelly, Pisacane, Tolstoy and Christ;

It’s bigger than the atoms an' the sands of the desert, planets that roll in

the sky;

Till workers get rid of their robbers, well, it’s worse, sir, to live than to

die

Your Excellency, we’re not askin' pardon but askin' to be set free

With liberty, and pride, sir, and honor, and a pardon we will not receive

A pardon you given to criminals who’ve broken the laws of the land;

We don’t ask you for pardon, sir, because we are innocent men

Well, if you shake your head «no», dear Governor, of course, our doom it is

sealed

We hold up our heads like two sons of men, seven years in these cells of steel

We walk down this corridor to death, sir, like workers have walked it before

But we’ll work in our working class struggle if we live a thousand lives more

Het jaar, het is 1927, en de dag is de derde dag van mei;

Town is de stad die Boston heet, en ons adres is deze donkere gevangenis in Dedham

Ter ere van u, de gouverneur Fuller, aan de raad van de staat Massachussetts

Wij, Bartolomo (sic) Vanzetti, en Nicola Sacco, zeggen:

Opgesloten in onze gevangenis hier in Dedham an' onder de doodstraf

We bidden dat je je krachten uitoefent en naar de feiten van onze zaak kijkt

We vragen u niet om gratie, want een gratie zou onze schuld erkennen;

Aangezien we allebei onschuldige arbeiders zijn, hebben we geen schuld om toe te geven

We zijn allebei door ouders in Italië geboren, spreken niet zo goed Engels;

Onze vrienden van de arbeid schrijven deze woorden, achter de tralies in onze cel

Onze vrienden zeggen dat als we te duidelijk spreken, meneer, we misschien uw gevoelens afwenden

Verbreed deze canyons tussen ons, maar we riskeren ons leven om duidelijk te praten

We denken, mijnheer, dat elke mens in nauw contact staat met alle soorten van de mens

We denken, meneer, dat elk mens goed van kwaad kan onderscheiden in zijn hoofd

We praten hier met u als een man, meneer, zelfs wetende dat onze meningen verdeeld zijn;

We hebben de bewakers van South Braintree niet vermoord en we hebben ook niet gedroomd van zo'n vreselijke misdaad

We vestigen uw aandacht op dit feit, meneer, we werken met onze hand en onze hersenen;

Deze overvallen en moorden werden gedaan, meneer, door professionele bandieten

Sacco is een goede snijder geweest, mevrouw Sacco heeft hun geld gespaard;

Ik, Vanzetti, ik had geld kunnen besparen, maar ik gaf het net zo snel als ik kreeg

Ik ben een dromer, een spreker, een schrijver;

Ik vecht aan de kant van de werkende mensen

Sacco is Bostons snelste schoenentrimmer, en hij praat met de echtgenoten en echtgenotes

We hebben op je land gejaagd, en we hebben het gevonden, in de hoop dat we vrijheid van geest zouden vinden

Je land opgebouwd, dit land van de vrije, en dit is wat we gaan vinden

Als we die moordenaars waren, goede gouverneur, zouden we niet zo dom en zo blind zijn

Om onze strooibiljetten uit te delen en toespraken van arbeiders te houden, hier bij het toneel van

de misdaad

Die vijftienduizenden dollars waarvan de advocaten en rechter zeiden dat we ze hadden genomen...

Verkleden wij, meneer, ons als twee heren met zoveel in onze portemonnee?

Onze namen staan ​​op de lange lijst van radicalen van de federale regering, meneer

Ze zeiden dat we moesten kijken terwijl we met onze lectuur leurden

De beslissing van rechter Thayer was besloten, meneer, toen we de rechtbank binnenliepen;

Nou, hij noemde ons anarchistische klootzakken, zei veel andere dingen erger

Ze brachten mensen naar Brockton om door de tralies van onze cel te kijken

Heeft ons de bewegingen van de moordenaars laten uitvoeren, en nog steeds konden niet zo veel mensen het zien

Voordat het proces ooit begon, zei de juryvoorman:

En hij vloekte ons uit en zei: "Verdomme, nou, ze zouden toch moeten hangen."

Onze fatale fout was het dragen van onze wapens, waarover we moesten liegen

Om te voorkomen dat de politie de huizen binnenvalt van arbeiders die geloven zoals wij

Een werkpapier, of een foto, een brief van een radicale vriend

Een oud goedkoop pistool zoals jij dat thuis bewaart, zou goede vrouwen en mannen martelen

We waren allemaal bang voor deportatie en zweepslagen, kwellingen om ons te laten bekennen

De plaats waar de arbeiders elkaar ontmoeten, het huis, uw naam en adres

We zullen.

de agenten zeiden dat we bang waren voor iets dat ze een bewustzijn noemden

van schuld

We waren bang om nog meer huizen te slopen en meer arbeidersbloed te zien vloeien

Nou, de allereerste vraag die ze ons stelden ging niet over het vermoorden van de griffiers

Maar dingen over onze arbeidersbeweging en hoe onze vakbond werkt

Oh, hoe kon onze jury duidelijk zien, wanneer de advocaten, rechters en politie...

Noemde ons lage type Italianen, zeiden dat we eruitzagen als gewone wops

Draft ontduikers, wapensmokkelaars, anarchisten, deze vulgair klinkende namen

Blies stof in de ogen van juryleden, de menigte in de rechtszaal hetzelfde

We geloven niet, meneer, dat martelingen, afranselingen en moorden en pijnen...

Zal de ogen van de mens optillen naar het hoogste zicht en zijn bilbos en kettingen breken

Wij geloven dat je moet strijden voor vrijheid voordat je vrijheid wint

Vrijheid van angst, meneer, en hebzucht, meneer, en uw vrijheid om hogere dingen te denken

Deze strijd, meneer, is geen nieuwe strijd, we hebben het gisteravond niet gehaald

Het werd bevochten door Godwin, Shelly, Pisacane, Tolstoy en Christus;

Het is groter dan de atomen en het zand van de woestijn, planeten die binnenrollen

de lucht;

Totdat arbeiders hun overvallers kwijtraken, nou, het is erger, meneer, om te leven dan om...

dood gaan

Excellentie, we vragen niet om vergiffenis, maar om vrijgelaten te worden

Met vrijheid en trots, meneer en eer, en een gratie die we niet zullen ontvangen

Een gratie die je hebt gegeven aan criminelen die de wetten van het land hebben overtreden;

We vragen u niet om vergiffenis, meneer, omdat we onschuldige mannen zijn

Nou, als je je hoofd schudt "nee", beste gouverneur, natuurlijk, onze ondergang is het

verzegeld

We houden onze hoofden omhoog als twee mannenzonen, zeven jaar in deze stalen cellen

We lopen dood door deze gang, meneer, zoals arbeiders er al eens over gelopen hebben

Maar we zullen werken in onze strijd van de arbeidersklasse als we duizend levens meer leven