Majesty in Misery - Wolves At The Gate

Though all of us have gone our own way.

Though all of us have left and gone astray.

Left and gone astray.

The Savior restrained.

The King He was chained.

For a people of unclean lips

With our hands blood stained.

For the sake of His glory and love His power abstained

No rebellious cries with only love in His eyes.

He knew our sin meant His demise.

And as he walked in such grace,

In grief He fell on His face.

In light of all that He would embrace.

Distressed.

Until it was complete.

Distressed.

Till death had met defeat.

While never calling retreat

Or even signaled defeat

This work was not yet complete.

Despite the pain that’d ensue,

And of the torment He knew.

His face was set to see it through.

(Set to see it through)

The Savior restrained.

The King He was chained.

For a people of unclean lips

With our hands blood stained.

The Savior restrained.

The King He was chained.

For the sake of His glory and love.

Though all of us have gone our own way.

Though all of us have left and gone astray.

Cast down by wicked plans.

Tortured by our own hands.

Despised, deformed, disgraced.

Forgiving all He faced.

He was distressed until it finished.

The pain endured was not diminished.

Until the vict’ry’s sound and was won.

«Not My will but Yours be done.»

He drank it all, the cup of God’s wrath.

He drank it down to the end.

He drank it all, the cup of God’s wrath.

He drank it down to the bitter end.

You laid our wickedness on His head.

For all we’ve done and all that we’ve said.

He was crushed for our transgressions.

He was pierced for all our sins.

How could Your death mean that I live?

When it’s my life that brought You death?

Oh God I truly give

My beating heart and living breath.

Hoewel we allemaal onze eigen weg zijn gegaan.

Hoewel we allemaal zijn vertrokken en zijn afgedwaald.

Links en verdwaald.

De Heiland hield zich in.

De koning Hij was geketend.

Voor een volk van onreine lippen

Met onze handen bebloed.

Ter wille van Zijn glorie en liefde heeft Zijn macht zich onthouden

Geen rebelse kreten met alleen liefde in Zijn ogen.

Hij wist dat onze zonde Zijn ondergang betekende.

En terwijl hij in zo'n genade wandelde,

In rouw viel Hij op Zijn gezicht.

In het licht van alles wat Hij zou omarmen.

Verdrietig.

Tot het compleet was.

Verdrietig.

Tot de dood een nederlaag had geleden.

Terwijl je nooit retraite roept

Of zelfs een gesignaleerde nederlaag

Dit werk was nog niet voltooid.

Ondanks de pijn die zou ontstaan,

En van de kwelling die Hij kende.

Zijn gezicht was erop ingesteld om het door te zien.

(Instellen om het te zien)

De Heiland hield zich in.

De koning Hij was geketend.

Voor een volk van onreine lippen

Met onze handen bebloed.

De Heiland hield zich in.

De koning Hij was geketend.

Ter wille van Zijn glorie en liefde.

Hoewel we allemaal onze eigen weg zijn gegaan.

Hoewel we allemaal zijn vertrokken en zijn afgedwaald.

Verworpen door slechte plannen.

Gemarteld door onze eigen handen.

Veracht, misvormd, te schande gemaakt.

Alles vergeven waarmee Hij werd geconfronteerd.

Hij was bedroefd totdat het klaar was.

De opgelopen pijn werd niet minder.

Tot het geluid van de overwinning en werd gewonnen.

"Niet Mijn wil, maar de Uwe geschiede."

Hij dronk alles op, de beker van Gods toorn.

Hij dronk het tot het einde op.

Hij dronk alles op, de beker van Gods toorn.

Hij dronk het tot het bittere einde.

U legde onze slechtheid op Zijn hoofd.

Voor alles wat we hebben gedaan en alles wat we hebben gezegd.

Hij werd verpletterd vanwege onze overtredingen.

Hij werd doorboord voor al onze zonden.

Hoe kan Uw dood betekenen dat ik leef?

Wanneer het mijn leven is dat U de dood heeft gebracht?

Oh God, ik geef echt

Mijn kloppend hart en levende adem.