Reflections Of The Past - Winter's Verge

There she stood alone

Bathed by the moonlight

Inside her dwelling she has stayed

For all she can recall

The mirrors that surround her

To which her image now is bound

Tell her lies about her beauty

And reality is unfound

The house that which she stays in Was old and made of stone

The walls commence to crumble

And the mirrors start to fall

Then the Glass begins to shatter

And the truth will now unveil

«Why has my beauty vanished?»

«Why has the room all changed?»

«The walls are full of cobwebs

And the air is choked by dust»

Now all that she remembers

Are reflections of the past…

Now a broken room,

All is ruined,

But one, a mirror stands alone

And this one does not lie

Reflections of her past life

Had been enslaved between the light

And the image that she witnessed

Was a tragic shameless lie

Her awareness at this moment

That the world had crumbled down

Made her glance upon the mirror

But it quickly cracks and hits the ground

Why?

Was the truth concealed from me?

This is just a nightmare, this it cannot be!

Life has played it’s tricks and now it mocks me Now I’m just a monster, a sick and dreadful being

Fare only in my heart, but I feel that’s now diseased

Death is all that wakes me, from my only mirror dreams

Daar stond ze alleen

Badend in het maanlicht

In haar woning is ze gebleven

Voor alles wat ze zich kan herinneren

De spiegels die haar omringen

Waaraan haar beeld nu is gebonden

Vertel haar leugens over haar schoonheid

En de realiteit is niet gevonden

Het huis waar ze in verblijft was oud en gemaakt van steen

De muren beginnen af ​​te brokkelen

En de spiegels beginnen te vallen

Dan begint het glas te breken

En de waarheid zal nu onthullen

"Waarom is mijn schoonheid verdwenen?"

"Waarom is de kamer helemaal veranderd?"

«De muren zitten vol spinnenwebben

En de lucht is verstikt door stof»

Nu alles wat ze zich herinnert

Zijn reflecties van het verleden...

Nu een kapotte kamer,

Alles is verpest,

Maar één, een spiegel staat op zichzelf

En deze liegt niet

Reflecties op haar vorige leven

Was tot slaaf gemaakt tussen het licht

En het beeld waarvan ze getuige was

Was een tragische schaamteloze leugen

Haar bewustzijn op dit moment

Dat de wereld was ingestort

Maakte haar blik op de spiegel

Maar het kraakt snel en raakt de grond

Waarom?

Was de waarheid voor mij verborgen?

Dit is slechts een nachtmerrie, dit kan het niet zijn!

Het leven heeft zijn trucs gespeeld en nu bespot het me Nu ben ik gewoon een monster, een ziek en vreselijk wezen

Fare alleen in mijn hart, maar ik voel dat het nu ziek is

De dood is het enige dat me wakker maakt, uit mijn enige spiegeldromen