Dying - Winter's Verge

I’m walking alone, out on the road

Nowhere to go but in circles

My memories gone, I can’t recall

Been searching my soul for the answers

I woke up senseless in a pool of blood

No feeling in my hands

A crying blackness

Racing through my heart

That I can’t understand

I am lost in time, in a paradox

Endless thoughts run through my mind

And as the hours pass

I watch my hourglass

Inside I’m dying

5 days have passed, still in the dark

I have no sense of direction

As I move along, from cornet to stone

I can’t control this regression

I can’t feel my heart beat no more

An emptiness cloaks me

The recollection of my very being

Not even as a dream

I am lost in time, in a paradox

Endless thoughts run through my mind

And as the hours pass

I watch my hourglass

Inside I’m dying

I am lost in time, in a paradox

Endless thoughts run through my mind

And as the hours pass

I watch my hourglass

Inside I’m dying

And all that’s left for me

Is not even a memory

Of my old life

Of the day I died

Ik loop alleen, op de weg

Nergens heen, behalve in kringen

Mijn herinneringen zijn weg, ik kan het me niet herinneren

Ik heb in mijn ziel gezocht naar de antwoorden

Ik werd wakker in een plas bloed

Geen gevoel in mijn handen

Een huilende duisternis

Racen door mijn hart

Dat kan ik niet begrijpen

Ik ben verloren in de tijd, in een paradox

Eindeloze gedachten gaan door mijn hoofd

En naarmate de uren verstrijken

Ik let op mijn zandloper

Van binnen ga ik dood

Er zijn 5 dagen verstreken, nog steeds in het donker

Ik heb geen richtingsgevoel

Terwijl ik voortbeweeg, van cornet tot steen

Ik heb geen controle over deze regressie

Ik voel mijn hart niet meer kloppen

Een leegte omhult me

De herinnering aan mijn wezen

Zelfs niet als een droom

Ik ben verloren in de tijd, in een paradox

Eindeloze gedachten gaan door mijn hoofd

En naarmate de uren verstrijken

Ik let op mijn zandloper

Van binnen ga ik dood

Ik ben verloren in de tijd, in een paradox

Eindeloze gedachten gaan door mijn hoofd

En naarmate de uren verstrijken

Ik let op mijn zandloper

Van binnen ga ik dood

En alles wat er voor mij overblijft

Is niet eens een herinnering

Van mijn oude leven

Van de dag dat ik stierf