The Wild Fruits - William S. Burroughs

Kim recruits a band of flamboyant and picturesque outlaws called The Wild Fruits

There’s the crying one, who breaks into tears at the sight of his opponent.

«What d' the matter, somebody take your lollipop?

Oh señor I’m sorry for you…

«And the priest, who goes into a gunfight giving his adversary the last rites.

And the blind gun, who zeroes in with bat squeaks

Kim trains his men to identify themselves with death.

He takes some rookie guns

out to a dead horse.

Rotting in the sun, eviscerated by vultures.

Kim points to the horse, steaming there in the noonday heat

«Alright — roll in it.»

«What?!»

«Roll in it.

Get the stink of death into your chaps and your boots and your

guns and your hair…»

Well, most of us puked at first.

But we got used to it — and vultures followed

us around hopefully.

We always ride into town with the wind behind us.

The townspeople gag and wretch

«My God!

What’s that stink?»

«It's the stink of death, citizens…»

And I think, personally, the whole planet stinks of death.

What are we going to

do about it?

Well, all this may have happened many times before in this whole

universe.

Here we are trillions of years ago in Galaxy X. Rally has been

organised to protest the use of black holes as an energy source.

A bit late as it turned out.

«Closing time, Gentlemen.»

Brion Gysin has a bedtime story: It seems that trillions of years ago a giant

flicked grease from his fingers.

One of these gobs of grease is our universe,

on its way to the floor

Kim rekruteert een groep flamboyante en pittoreske bandieten genaamd The Wild Fruits

Daar is de huilende, die in tranen uitbarst bij het zien van zijn tegenstander.

'Wat scheelt er, heeft iemand je lolly afgepakt?

Oh señor het spijt me voor je...

«En de priester, die een vuurgevecht aangaat en zijn tegenstander de laatste sacramenten geeft.

En het blinde pistool, dat met vleermuisgeluiden inzoomt

Kim traint zijn mannen om zichzelf te identificeren met de dood.

Hij neemt wat rookie guns mee

naar een dood paard.

Rottend in de zon, ontdaan van gieren.

Kim wijst naar het paard dat daar staat te stomen in de middaghitte

«Oké — rol erin.»

"Wat?!"

«Rol erin.

Haal de stank van de dood in je chaps en je laarzen en je

geweren en je haar...»

Nou, de meesten van ons kotsen eerst.

Maar we raakten eraan gewend - en gieren volgden

ons hopelijk rond.

We rijden altijd de stad in met de wind in de rug.

De stedelingen kokhalzen en ellendig

"Mijn God!

Wat is dat voor stank?»

«Het is de stank van de dood, burgers...»

En ik denk persoonlijk dat de hele planeet naar de dood stinkt.

Wat gaan we doen?

eraan doen?

Nou, dit kan allemaal al vele malen eerder zijn gebeurd in dit geheel

universum.

Hier zijn we biljoenen jaren geleden in Galaxy X. Rally is geweest

georganiseerd om te protesteren tegen het gebruik van zwarte gaten als energiebron.

Een beetje laat, zo bleek.

«Sluitingstijd, heren.»

Brion Gysin heeft een verhaaltje voor het slapengaan: het lijkt erop dat biljoenen jaren geleden een gigantische

veegde het vet van zijn vingers.

Een van deze klodders vet is ons universum,

op weg naar de vloer