My Protagonist Kim Carson - William S. Burroughs

Uh, this is, uh, from a Western in progress, entitled The Place of Dead Roads.

And my protagonist Kim Carson finds himself in deadly conflict with Mr.

Hart — the press tycoon, and Old Man Bickford — a beef and oil baron.

And Bickford has a special price on Kim’s head, because Kim killed Old Man

Bickford’s son in a gunfight…

Real Western… Yeah

For three days, Kim camped on the Macy Tops, sweeping the valley with his

binoculars.

A cloud of dust headed south told him they figured he’d arrive

south from Mexico.

He’d headed north instead, into a land of sandstone

formations.

And everywhere caves pocked into the red rock like bubbles in

boiling oatmeal.

Some of the caves had been lived in, at one time or another.

Rusty tin cans, pottery shards, cartridge cases.

Kim found an arrowhead,

six inches long, chipped from obsidian.

And a smaller arrowhead of rose

colored flint.

Dusk was falling and blue shadows gathered in the Sangre de

Cristo Mountains to the east

Sangre de Cristo.

Blood of Christ.

Rivers of blood.

Mountains of blood.

Does Christ never get tired of bleeding?

It is raining in the Jimenez Mountains.

«It is raining Anita Huffington»

— Last words of General Grant, spoken to his nurse.

Circuits in his brain

flickering out like lightning in gray clouds

Pottery shards, arrowheads, rusting fish hooks.

You can see there was a cabin

here once.

A hypodermic syringe glints in the sun

He holds the rose flint arrow head in his hand.

And he fondles the obsidian

arrowhead, so fragile.

«Do they break every time they were used like bee stings?

«, he wonders.

Somebody made this arrowhead.

It had a creator long ago.

This arrowhead is the only proof of his existence.

So living things can also

be seen as artefacts designed for a purpose.

So perhaps the human artefact had

a creator?

Perhaps the stranded space traveller needed the human vessel to

continue his voyage and he made it for that purpose?

He died before he could

use it, he found another escape route.

This artefact shaped to fill a forgotten

need, now has no more meaning or purpose than this arrow head without the arrow

and the bow, the arm and the eye.

Or perhaps the human artefact was the

creators' last card, played in an old game many light years ago

Chill in an empty space, Kim gathers wood for a fire.

The stars are coming out.

There’s the Big Dipper.

His father points to Betelgeuse in the night sky over

St. Louis.

His fathers grey face on a pillow.

Helpless pieces in the game he

plays on this checker board of nights and days — so fragile — shivers and

gathers wood.

Slave gods in the firmament

He remembers his fathers' last words: «Stay outta churches, son.

All I got a key to is the shit house… And swear to me you will never wear a

policeman’s badge.»

Hither and thither, moves and checks and slaves.

And one by one,

back in the closet lays.

Rusty tin cans, pottery shards, cartridge cases,

arrow heads, a hypodermic syringe glints in the sun

Uh, dit is, uh, van een western in wording, getiteld The Place of Dead Roads.

En mijn hoofdrolspeler Kim Carson bevindt zich in een dodelijk conflict met Mr.

Hart - de persmagnaat, en Old Man Bickford - een rundvlees- en oliebaron.

En Bickford heeft een speciale prijs op Kim's hoofd, omdat Kim Old Man heeft vermoord

Bickfords zoon in een vuurgevecht...

Echte westerse ... Ja

Drie dagen lang kampeerde Kim op de Macy Tops en veegde hij de vallei met zijn

verrekijker.

Een stofwolk op weg naar het zuiden vertelde hem dat ze dachten dat hij zou aankomen

zuiden van Mexico.

In plaats daarvan was hij naar het noorden gegaan, naar een land van zandsteen

formaties.

En overal poken grotten als bubbels in de rode rots

kokende havermout.

In sommige grotten was ooit geleefd.

Roestige blikken, aardewerkscherven, patroonhulzen.

Kim vond een pijlpunt,

15 cm lang, afgebroken van obsidiaan.

En een kleinere pijlpunt van roos

gekleurde vuursteen.

De schemering viel en blauwe schaduwen verzamelden zich in de Sangre de

Cristo-gebergte in het oosten

Sangre de Cristo.

Bloed van Christus.

Rivieren van bloed.

Bergen bloed.

Wordt Christus het bloeden nooit moe?

Het regent in het Jimenez-gebergte.

"Het regent Anita Huffington"

— Laatste woorden van generaal Grant, gesproken tot zijn verpleegster.

Circuits in zijn hersenen

flikkerend als de bliksem in grijze wolken

Aardewerkscherven, pijlpunten, roestende vishaken.

Je kunt zien dat er een hut was

hier een keer.

Een hypodermische spuit glinstert in de zon

Hij houdt de roze vuurstenen pijlpunt in zijn hand.

En hij streelt de obsidiaan

pijlpunt, zo kwetsbaar.

"Breek je ze elke keer dat ze als bijensteken werden gebruikt?

", hij vraagt ​​zich af.

Iemand heeft deze pijlpunt gemaakt.

Het had lang geleden een maker.

Deze pijlpunt is het enige bewijs van zijn bestaan.

Dus levende dingen kunnen ook

worden gezien als artefacten die met een bepaald doel zijn ontworpen.

Dus misschien had het menselijke artefact...

een maker?

Misschien had de gestrande ruimtereiziger het menselijke vaartuig nodig om

zijn reis voortzetten en hij maakte het voor dat doel?

Hij stierf voordat hij kon

gebruik het, vond hij een andere ontsnappingsroute.

Dit artefact is gevormd om een ​​vergeten

nodig heeft, heeft nu niet meer betekenis of doel dan deze pijlpunt zonder de pijl

en de boog, de arm en het oog.

Of misschien was het menselijke artefact de...

laatste kaart van de makers, vele lichtjaren geleden gespeeld in een oud spel

Chill in een lege ruimte, Kim sprokkelt hout voor een vuurtje.

De sterren komen tevoorschijn.

Daar is de Grote Beer.

Zijn vader wijst naar Betelgeuze in de nachtelijke hemel boven

St. Louis.

Het grijze gezicht van zijn vader op een kussen.

Hulpeloze stukken in het spel he

speelt op dit dambord van nachten en dagen — zo kwetsbaar — rillingen en

verzamelt hout.

Slaafgoden aan het firmament

Hij herinnert zich de laatste woorden van zijn vader: «Blijf uit de kerken, zoon.

Het enige waar ik een sleutel van heb, is het stronthuis... En zweer me dat je nooit een

politiepenning.»

Her en der, bewegingen en checks en slaven.

En één voor één,

terug in de kast ligt.

Roestige blikken, aardewerkscherven, patroonhulzen,

pijlpunten, een onderhuidse spuit glinstert in de zon