Sheep Killing Dog - William S. Burroughs

Uh, Progressive Education

When Kim was fifteen his father allowed him to withdraw from the school,

because he was so unhappy there, and so much disliked by the other boys and

their parents… «I don’t want that boy in the house again,» said Colonel

Greenfield.

«He looks like a sheep killing dog.»

«It is a walking corpse,» said a St. Louis matron, poisonously.

And years later

came a settled bank account.

When bored to very death, he said «It isn’t every corpse that can walk, hers can’t.»

«The boy is rotten clear through, and he stinks like a polecat,»

Judge Ferris pontificated.

But this was, uh, more or less true, uh…

When angered, aroused or excited, Kim flushed bright red and steamed off a

rank, a ruddish animal smell.

«The child is not wholesome!»

said Mr Kindheart,

with his usual restraint

Kim was the most unpopular boy in the school — if not in the town of St. Louis.

«Eh, they’ve got nothing to teach you anyways,» his father said.

«Why the headmaster’s a fucking priest.»

Uh, the summers, they spent at the farm and Kim loved squirrel hunting in the

early morning.

And usually went hunting with Jerry Ellisor, who lived next door.

Because Jerry had a slinky black hound dog.

And everybody knows you can’t find

any squirrels without a dog to bark up the tree where the squirrel is

Kim remembers a friend of his father’s, an unobtrusively wealthy man,

who travelled all over the world studying unusual methods of hand-to-hand

fighting.

And he wrote a book about it.

Kim remembers him as looking very safe

and happy.

He could kill anyone in sight and he knew it.

And that was a good

feeling

The book was fascinating.

Chinese practitioners, who can kill with a soft

twisting blow just in the right place, and at the right time.

The 'Soft Touch'

it is called.

Kim hummed a funeral march, happily.

And a magnificent silky old

Indian, who specialized in a lightning blow to the testicles.

The 'Golden

Target' he called it.

«He was the most unpleasant man I have ever met,»

the writer reports.

«After a scant quarter hour in his company,

I was impotent for a full week.»

And so, the writer, he tries to impress this

old Midas.

By breaking a stack of bricks with his karate chop.

And the Indian

sets up an equal stack, and he adds one brick.

And he does it, he lightly

thumps the stack.

And the writer points a finger at the top brick,

which is undamaged.

The old practitioner lifts the top brick.

All the bricks

under it had been shattered, as if hit by a sledgehammer

And a bartender in Paris had fashioned a weapon from his breath.

«By taking certain herbs, he had developed a breath so pestiferous that when

standing six feet away, breathed on me.

Words cannot convey the vertiginous

retching horror, that enveloped me as I lost consciousness.

And for days after

I shuddered at the memory, of that awesome breath.»

Well, he beats the skunk at

his own game.

But generally speaking, when it comes down to hand, to teeth,

claw, poison, uh, quail shot, fighting animals beat humans in any direction

So Kim had of course thought of living weapons.

But the only animal that’s been

taught to attack reliably on command is the dog.

Though many other animals

would be vastly more efficient as fighting machines.

The bobcat, the lynx,

the incomparable wolverine that can drive a bear from its kill.

Kim looked in distain at Jerry’s dog Rover.

A skulking, cowardly,

inefficient animal.

Kim usually spotted the squirrel before Rover could sniff

it out.

When Jerry wasn’t around, Kim would corner Rover and transfix him with

his witch stares and intone.

«Bad dog…» And Rover begins to cower and cringe

and whimper — and finally, desperate to ingratiate himself, he rolls on his

back and pisses all over himself… While Kim enjoyed this spectacle,

it was not enough to compensate for the continuous proximity of this filthy,

fawning, vicious, shit eating beast!

«Ah, but then, who am I to be critical,»

Kim thought philosophically

Kim had just read a juicy story about African medicine men, who capture hyenas

and blind them with red hot needles and burn out their vocal cords as they

intone certain spells.

Binding the tortured animals to their will,

to fashion a silent dedicated instrument of death.

Kim looked speculatively at

Rover and licks his lips.

Rover creeps whimpering behind Jerry’s legs

«…Colonel Felzi’s pipe.

They attacked at dawn like gray shadows.

I saw a boy go down hamstrung.

Next thing, his throat is ripped out.

I couldn’t see what was doing it — it was like a ghost attack.

But the boys

knew.

And the cry went up.

„Schmoon, schmoon!“ That’s the native word for

hyenas, blinded by their beastly medicine men… We intended to capture a male

gorilla in the mountains.

Species there are somewhat smaller than the lowland

breeds.

So we had a cage just so big, and big enough, and I managed to nip into

it and lock the door.

I’ll never forget my boys pleading to be let in,

as the hyenas tore them apart.

Ah, that sight will haunt me to my dying day.

Couldn’t chance it you know, uh, one boy wedging the door and that would’ve

been it, mm.

And they’re a blind animal, panicked, they couldn’t understand my

position.

They scream curses at me.»

«Well», Kim put it, «what can you expect from people with no breeding?»

«Oh yes, of course, exactly.

Uh, Kipling, you know, the writer chap, uh…

Speaks to the lesser breed without the law.

Awfully depressing, all that.»

Uh, progressief onderwijs

Toen Kim vijftien was, stond zijn vader hem toe zich terug te trekken uit de school,

omdat hij daar zo ongelukkig was, en zo'n hekel had aan de andere jongens en...

hun ouders… «Ik wil die jongen niet meer in huis», zei kolonel

Groenveld.

"Hij ziet eruit als een hond die schapen doodt."

"Het is een wandelend lijk", zei een matrone uit St. Louis giftig.

En jaren later

kwam een ​​vereffende bankrekening.

Toen hij zich tot de dood verveelde, zei hij: "Niet elk lijk kan lopen, het hare niet."

«De jongen is door en door verrot en hij stinkt als een bunzing»

Rechter Ferris poneerde.

Maar dit was min of meer waar, uh...

Wanneer ze boos, opgewonden of opgewonden was, bloosde Kim felrood en stoomde weg

rang, een rossige dierengeur.

"Het kind is niet gezond!"

zei meneer Kindheart,

met zijn gebruikelijke terughoudendheid

Kim was de meest impopulaire jongen van de school, zo niet in de stad St. Louis.

'Eh, ze hebben je toch niets te leren,' zei zijn vader.

"Waarom het schoolhoofd een verdomde priester is."

Uh, de zomers brachten ze door op de boerderij en Kim hield van het jagen op eekhoorns in de

vroege morgen.

En ging meestal jagen met Jerry Ellisor, die naast hem woonde.

Omdat Jerry een slinkse zwarte jachthond had.

En iedereen weet dat je het niet kunt vinden

alle eekhoorns zonder hond om in de boom te blaffen waar de eekhoorn is

Kim herinnert zich een vriend van zijn vader, een onopvallend rijke man,

die de hele wereld over reisden om ongebruikelijke methoden van hand-tot-hand te bestuderen

vechten.

En hij schreef er een boek over.

Kim herinnert zich dat hij er heel veilig uitzag

en blij.

Hij kon iedereen doden die hij zag en hij wist het.

En dat was een goede

gevoel

Het boek was fascinerend.

Chinese beoefenaars, die kunnen doden met een zachte

draaiende klap precies op de juiste plaats en op het juiste moment.

De 'zachte aanraking'

het heet.

Kim neuriede vrolijk een begrafenismars.

En een prachtige zijdezachte oude

Indiaan, die gespecialiseerd was in een blikseminslag op de testikels.

De Gouden

Target' noemde hij het.

«Hij was de meest onaangename man die ik ooit heb ontmoet»

meldt de schrijver.

«Na een karig kwartier in zijn gezelschap,

Ik was een hele week impotent.»

En dus, de schrijver, probeert hij hier indruk op te maken

oude Midas.

Door een stapel stenen te breken met zijn karatehak.

en de indiaan

zet een gelijke stapel op en hij voegt één steen toe.

En hij doet het, hij lichtjes

slaat de stapel.

En de schrijver wijst met een vinger naar de bovenste steen,

die onbeschadigd is.

De oude beoefenaar tilt de bovenste steen op.

Alle stenen

eronder was verbrijzeld, alsof hij door een voorhamer was geraakt

En een barman in Parijs had een wapen gemaakt van zijn adem.

«Door bepaalde kruiden te nemen, had hij een adem gekregen die zo pesterig was dat toen...

staande zes voet afstand, ademde op mij.

Woorden kunnen het duizelingwekkende niet overbrengen

kokhalzende afschuw, die me omhulde toen ik het bewustzijn verloor.

En voor dagen erna

Ik huiverde bij de herinnering aan die geweldige adem.»

Nou, hij verslaat het stinkdier op...

zijn eigen spel.

Maar over het algemeen, als het gaat om hand, tanden,

klauw, vergif, uh, kwartelschot, vechtende dieren slaan mensen in elke richting

Dus Kim had natuurlijk aan levende wapens gedacht.

Maar het enige dier dat is geweest

geleerd om op commando betrouwbaar aan te vallen, is de hond.

Hoewel veel andere dieren

zou veel efficiënter zijn als vechtmachines.

De bobcat, de lynx,

de onvergelijkbare veelvraat die een beer van zijn prooi kan verdrijven.

Kim keek op afstand naar Jerry's hond Rover.

Een sluipende, laffe,

inefficiënt dier.

Kim zag de eekhoorn meestal voordat Rover kon snuffelen

het eruit.

Als Jerry er niet was, zou Kim Rover in het nauw drijven en hem vastbinden met

zijn heks staart en intoneert.

«Slechte hond…» En Rover begint ineen te krimpen en ineen te krimpen

en jammeren - en ten slotte, wanhopig om zichzelf te waarderen, rolt hij op zijn

rug en piest over zichzelf heen... Terwijl Kim genoot van dit spektakel,

het was niet genoeg om de voortdurende nabijheid van deze smerige,

kruiperig, gemeen, stront etend beest!

"Ah, maar wie ben ik om kritisch te zijn,"

Kim dacht filosofisch

Kim had net een sappig verhaal gelezen over Afrikaanse medicijnmannen die hyena's vangen

en ze verblinden met gloeiend hete naalden en hun stembanden verbranden als ze...

bepaalde spreuken inspreken.

De gemartelde dieren aan hun wil binden,

om een ​​stil toegewijd instrument van de dood te vormen.

Kim keek speculatief naar

Rover en likt zijn lippen.

Rover kruipt jammerend achter Jerry's benen

«...De pijp van kolonel Felzi.

Ze vielen bij zonsopgang aan als grijze schaduwen.

Ik zag een jongen met een hamstring naar beneden gaan.

Vervolgens wordt zijn keel eruit gescheurd.

Ik kon niet zien wat het deed - het was als een spookaanval.

Maar de jongens

wist.

En de kreet ging omhoog.

"Schmoon, schmoon!" Dat is het inheemse woord voor

hyena's, verblind door hun beestachtige medicijnmannen... We waren van plan een mannetje te vangen

gorilla in de bergen.

Soorten daar zijn iets kleiner dan het laagland

rassen.

Dus we hadden een kooi die net zo groot en groot genoeg was, en ik slaagde erin om erin te knijpen

het en doe de deur op slot.

Ik zal nooit vergeten dat mijn jongens smeekten om binnengelaten te worden,

terwijl de hyena's ze uit elkaar scheurden.

Ah, die aanblik zal me tot op mijn sterfdag achtervolgen.

Ik kon het niet riskeren, weet je, een jongen die de deur vastklemde en dat zou...

was het, mm.

En ze zijn een blind dier, in paniek, ze konden mijn . niet begrijpen

positie.

Ze schreeuwen vloeken naar me.»

"Nou", zei Kim, "wat kun je verwachten van mensen zonder ras?"

«O ja, natuurlijk, precies.

Uh, Kipling, je weet wel, de schrijver, uh...

Spreekt tot het mindere ras zonder de wet.

Vreselijk deprimerend, dat alles.»